The end… Mutlu son… Ve sonsuza kadar mutlu yaşadılar… Filmler genelde mutlu biter bazen mutsuz biter, bazı filmler bitmez virgül yada noktalı virgül atılır, beğenilirse devamı çekilsin diye merak olgusu olsun diye…
Benim en sevdiğim film bitişi “Yüzüklerin Efendisi 3 Kralın Dönüşü” Hobbitler, çoğul dedim ama siz de bilirsiniz 4 hobbittir alt tarafı, galiba 2 yıl civarı süren maceralara atılırlar, yüzükler, nazguller, elfler, orklar, goblinler, uruk-hailer, füller, lembaslar… bir sürü acaip ve garaip şeyler görürler ve yaşarlar… Aragorn’un taç giyme törenine katılırlar in cin insan elf tüm iyi yaratılmışlar önlerinde saygı ile eğilirler… uzatmayayım; geri dönerler Hobbitköyde bardadırlar… Bardakiler heyecanla bir balkabağını tartışmaktadırlar yılın en büyük balkabağı belki de tüm zamanların en büyük balkabağıdır bu…
Dehşet bir ironi… yıllar öncesine dönelim. Vietnam savaşı gazisi John Rambo kasabasına gelince kovulur aşağılanır… o da tutar kasabasını yerle bir eder, sonra da Vietnamlılara bir daha haddini bildirir hızını alamaz Afganistana giderek birde Rusları dağıtır…
Kahraman ve kahramanlık üzerine iki örnek… Hobbitlerin durumu Rambonun durumundan daha acıklı… Rambo sıradan bir asker, birliğinden geriye o kalmış sadece çok iyi olduğu için mi şansı fazla olduğu için mi? Bilmiyoruz savaş arkadaşlarını bilmiyoruz sadece albayını tanıyoruz o da öyle pek abartılı birşey değil… ama Hobbitler krallarla at koşturmuş nazgul efendisini kılıçlamış yüzüğü kıyamet çatlaklarına atmış, Aragorn dahil tüm hazirun önlerinde saygı ile eğilmiş v.s v.s karşılaştıkları manzara nedir? Balkabağı…
Bu konudan çok malzeme çıkar da şimdilik yerim dar bu kadarla yetineyim. Kahramanlık zor iş vesselam…
