İstanbul Caz Festivali kapsamında düzenlenen ve kadın sanatçıların Harbiye Açıkhava sahnesinde verdikleri “Suyun Kadınları” konserinde Kürt sanatçı Aynur Doğan, sahneden indirilmiş.
Diyarbakır’da 13 askerin öldürülmesini bahane eden küçük bir grup izleyici, Aynur’un Kürtçe parça söylemesini protesto ederek İstiklal Marşı söylemişler.
Yetmemiş olacak ki, daha bir gaza gelerek sahneye minder ve şişe atmışlar.
Diğer izleyicilerle yer yer arbedeler yaşanmış.
Aynur daha fazla sorun çıkmasın diyerek sahneyi terk etmiş!
Konserin sonunda da sahneye hep birlikte çıkan kadın sanatçılar, Aynur’a defalarca sarılmışlar, ona desteklerini sunmuşlar.
Aynur, daha sonra gazetecilere, “Beni protesto edenleri affettim” demiş.
Kürtçe dilinde şarkı söylemeyi dahi hazmedemeyenlere soruyorum: Sorun sizlerde mi, Kürtlerde mi?
Kürtçe diye bir dilin varlığını, onun müziğini kabul etmiyorsan, sen sorunlusun demektir.
Bu ülkede Kürt sorunu, Ermeni sorunu, Alevi sorunu demek yerine Türk sorunu, Sünni İslam sorunu demek daha doğru bir saptamadır.
Öyle ya; bir insan hakkı gerçeğini reddeden ve ona tahammül dahi edemeyen kişinin adına faşist, siyasetine de faşizm denir!
Türkiye’de pleb-faşizm, devlet destekli olarak hep diri tutulmaya çalışıldı.
Aynur’u sevmeyebilirsiniz, Kürtçe müzik de dinlemek istemeyebilirsiniz; o halde içeriği önceden ilan edilmiş o konsere gitmezsiniz, gittiyseniz de oradan çıkarsınız, bu kadar basit.
İstiklal Marş’ını söylemeyi bir marifet sayan tosuncukların müzikle ilişkileri de, “Türkiyem, Türkiyem” tekerlemelerini terennüm etmekten öteye gidemez. Gerçi bunların ağababaları Wagner, Carl Orf falan dinleyebiliyorlardı.
Bir dili protesto etmek kadar ahmakça, faşizanca bir eylem var mıdır acaba?
Ahmet Kaya’da böyle protesto edilmişti!
Orhan Pamuk da protesto edilmişti!
Aziz Nesin’de protesto edilmişti!
Vah zavallılar vah!
Sizleri kısa bir süre sonra kimse bilmeyecek, kimse hatırlamayacak.
Sizlerden ancak toplumun tortuları olarak söz edilecek.
Protesto edilen bu isimler, birer sanatçı olarak çok uzun yıllar yaşayacak. Ve onlar hep insanlığa yararlı olanlar hanesinde anılacaklar.
İnsanlığa zararlı olanlar hanesinde ise, Adolf Hitler, Benito Mussolini, Franco, Pinochet, Pol Pot, Jozef Stalin ve daha binlercesiyle birlikte Kenan Evren’de yer almakta.
Aynur protesto edilmiş!
Kürtlerin o içli ağıtlarını, insanın yüreğini titretecek ölçüde etkili söyleyen Aynur’un muhteşem sesi ve hançeresindeki derinlikten söz etmeyeceğim.
Bu toprakların tek sahibi olduğunu ve kendi dışındakileri, egemenliği altında yaşayan marabalar olarak gören o diktatör iktidarların tarihsel pisliklerinden de söz etmeyeceğim.
Ben bu tür iktidarların gönüllü finoluğuna soyunan kitlelerin zavallılığından, cehaletinden, körlüğünden ve şiddet dilini yaşam biçiminin merkezine koyan sürüden de söz etmeyeceğim.
Ben o sürünün, yani pleb-faşolarının bir dili protesto ederek dünyada bir ilke imza atmalarından söz edeceğim.
Bir sanatçı sesinden, müziğinden, giyiminden, konuşmasından, sahnedeki süresinden vb. nedenlerden protesto edilebilir.
Ancak dünyanın hiçbir yerinde bir sanatçı, kullandığı dilden dolayı protesto edilmedi.
Bir dile böylesine kin duyulmadı!
Ve dünyada hiçbir dil, Kürtçe kadar kanatılmadı!
Bir dil, protesto edildi!
Daha düne kadar Kürt yoktur, Kürtçe diye bir dil yoktur diyen bir devlet vardı.
Bu devletin faşizan ideolojik araçlarla eğittiği bu toplumun insanlarının bir kısmının, Kürtçeyi protesto etmelerine şaşmamalı. Böylesi bir eğitimi içselleştiren pleb-faşoların, sanatın evrensel ve birleştirici yapısının karşısına İstiklal Marşı ile çıkması, komik olmayı bile hak etmiyor!
