Türkiye’nin Projedeki Geleceği:
Avrasyacılığın en büyük fikir önderlerinden ve Avrasya Partisi Başkanı Alexander Dugin, Türkiye’yi proje içinde şöyle değerlendiriyor: “Ne kadar ilginç olsa da bugün Avrasyacılığın yükselişini Türkiye’de görüyoruz. Türk toplumunun çeşitli sektörlerinde Avrasya segmentini görüyoruz: Onlar hem solcularda (İşçi Partisi) hem laik milliyetçilerde (askeri yönetim ve generaller) hem hükümet çevrelerinde (Başbakan’ın danışmanları) hem bazı sağcı milliyetçilerde, hem entelektüellerde hem de strateji uzmanlarında mevcuttur. Ünlü Türk Entelektüel Attila İlhan, Türk televizyonunda 6 saatlik programını, Avrasyacılığa ve uluslararası Avrasya Hareketi’nin İstanbul ziyaretine ayırmıştı. Belli bir döneme kadar Türkiye’nin Kafkaslar ve Orta Asya’da Rusya’nın düşmanı olmasa bile rakibi konumunda olduğu sır değildir. Pantürkizm ise Avrasyacılığın tam karşıtıydı ve Rus karşıtı bir karaktere sahipti. Türkiye’nin Avrasya kilidinde açılması, bugünkü stratejik tabloyu tamamen değiştirebilir. Ve Türkiye bu durumda Avrasya sahasındaki tüm entegrasyon süreçlerinin en önemli partneri, ortağı hatta bir parçası haline gelebilir.”
Bu sözlerden ve Dugin’in Türkiye hakkındaki diğer sözlerden aslında Türkiye’nin Avrasya içinde nasıl bir noktada olmasının istendiğini anlayabiliyoruz. Önce sözlerin satır aralarını açayım, sonra da gerçekçi birkaç tahminde bulunayım. Türkiye’nin yıllardır ABD’nin yan ürünü haline getirildiği hakkında sanırım hiçbirimizin bir aksi fikri yoktur. En azından Rusya’nın görüşü bu şekildedir. Dugin’de buna şaşırmıştır zaten. ABD’nin bölgedeki planlarının bir uygulayıcısı olan Türkiye’de nasıl olmuş da Avrasya’ya sıcak bakan bir akım oluşmuştur. İnanılmaz ama bugün Avrasya’yı destekleyen 2 zıt kutup mevcuttur. Biri Fethullah Gülen grubu, diğeri de İşçi Partisi’dir. Fethullah Gülen’den kendisini sıyıran Özbekistan ve kendini sıyırmaya çalışan Rusya da anlamışlardır ki Fethullah Gülen Grubunun Avrasyacılık içindeki rolü, Truva Atından farklı değildir. Keza İşçi Partisi de Sovyet Rüyasına olan yakınlığından dolayı çok sıcak bakmıştır ama zamanla Avrasyacılığın temellerinin değişmeyeceğini anlamıştır. Başbakanın danışmanları’ndan kastettiği de Fethullah Gülen grubu ve İslam dünyasında etkinlik kazanmak isteyen tarikatların ta kendisidir. Fakat Attila İlhan ve generaller olarak kastettiği aslında strateji uzmanları kesimi de olaya çok ideal biçimde bakmaktadır. Avrasyacılığın anti-emperyalist yanını en güzel özelliği olarak nitelendiren bu kesim, hiçbir zaman körü körüne bağlılığı istememiş, fakat her zaman yakın durmak ve desteklemek gerektiğini belirtmiştir. Bugün gelinen nokta, Avrasya Birliği üyelerinin Kıbrıs sorununda Türkiye yanlısı bir tavır takınması ve Annan planının karşıtı bir konumda yer aldığı durumudur. Gün geçtikçe Türkiye’nin dünyada gelişen olaylara bakış açısı ile Avrasya havzasının bakış açısı yaklaşmaktadır ki ABD’nin ve AB’nin tutumu bölge ülkelerini buna zorlamaktadır.
Bu arada Avrasya Birliği’ne sorunların çözümü olarak bakmak büyük bir hata olacaktır. Çünkü Avrasya’ya yakınlaşmadan önce bu birlik ülkeye daha iyi anlatılmalıdır. Dugin’in de söylediği gibi, bu birliği Turancılar ve Sovyet yanlıları hayallerinin geri gelişi olarak algılayabilir ve bir çekişme yaratabilir. Ayrıca ülke içindeki Güneydoğu sorununa bir çözüm sağlayamaz. Ekonomik olarak büyük bir
gelişim sağlamaktan uzaktır. Fakat enerji açısından ülkemize büyük bir artı kazandıracaktır. Bor madenlerimizin kullanımına katkı sunacak olsa da Türkiye’nin GSMH’sinin bölge ülkelerinin çoğundan çok daha büyük olduğunu unutmamak gerekir. Türkiye, Avrasya’ya vereceği destekle uzun bir süreç başlatabilir ve en azından daha onurlu bir siyaset izleme şansına sahip olur. Fakat şu bilinmelidir ki Avrasya Birliğinin içinde her zaman ön planda Rusya yer alacaktır. Rusya en azından ezici bir politika izlemeyecektir ama eğer Türkiye Birliğin içine girmeden, dışarıdan sağlam bir destek verirse, bunların hiçbirine maruz kalmadan, birçok avantaj sahibi olacaktır.
Bitti….
