Amaçsız Protestolar

IMF’yi sevmeyebilirsiniz. (Kim seviyor ki zaten?)

Yürüttükleri politikaları beğenmeyebilirsiniz.

Ülke ekonomisini yönetemeyip, dışarıdan gelecek krediye mahkum edenlere de kızabilirsiniz.

Ama protesto şekli yakıp yıkmak değildir.

Zaten bu tarz bir tepki protesto değil provakasyondur.

Bu şekilde kimsenin sizi anlamasını bekleyemezsiniz.

 *

Siz söyleyin; bin kişinin yıkıp yakmasıyla ortaya çıkacak bir tepki mi daha etkilidir.

Yoksa yüz bin kişinin medeni bir şekilde protesto etmesi mi?

O kadar insan toplanamaz diye düşünebilirsiniz.

Ancak sizde onları bırakın ikna etmeyi protesto etme eyleminden daha da soğutuyorsunuz.

Savaş alanına çevrilmiş bir meydana şiddet eğilimiyle insan toplayamazsınız.

Öyle olduğu zamanda haklı olduğunuz yerde haksızlığa düşersiniz.

Ve tüm ajanslara haberleriniz protestocular polisle çatıştı şeklinde yansır ki, bu durum sizin amacınıza değil, insanları evlerinde oturup tepkisizleştirmeye çalışan bir yönetim biçiminin amacına hizmet eder.

 *

Cesaretinizden değil ama samimiyetinizden şüphelerim var.

Ellerinizdeki taşları daha uzağa fırlatabilmek için kol kaslarınızı değil de.

Daha yaratıcı ve toplumun gözünde daha etkili bir protesto gerçekleştirebilmek için aklınızı çalıştırmanız gerekiyor.

Tarihi örnekleriyle sabittir ki sizin onca kişi sağa sola saldırarak ortaya çıkardığınız etkiden daha büyük bir etki bırakır tek bir kişinin ince düşünülmüş ve akıllıca uygulanmış protestosu.

Bu yüzden gerçekten amacınız etkili bir protesto ve insanlara farkındalık yaratmak ise öyle bir protesto şekli organize edin ki; o an da sokaktan geçen vatandaş bile işini gücünü bırakıp size katılabilsin. Can güvenliğinden korkmasın her an bir çatışma çıkabilir korkusuyla uzaklaşıp kaçmasın.

En az sizin kadar onunda protesto hakkına ihtiyacı var.

En az sizin kadar eziliyor o da.

Ve inanın en az sizin kadar isyan var onun da içinde.

Sizin yapmanız gereken ise insanları korkutup meydanlardan kaçırmak değil.

İçlerindeki bu isyanı ortaya çıkartmalarını sağlamak ve tepki verdiklerinde yalnız kalmayacaklarını hissettirmektir.