Tatile çıkar gibi, başını alıp buralardan gitmek… gitmek ama yüreğini de eksik bırakarak…Yollara düşmek…
Tatile çıkar gibi… Geride hiçbir şey düşünmeden alıp başını .
Ayakların seni nereye götürürse… Başını alıp gitmek…
Hepimiz düşleriz, gün gelip alıp başımızı gitsek diye.
O hayalini kurduğumuz mutlu yere doğru…
Zannederiz ki, mutluluk oradadır…
Ve o hayal diri tutar bizi… Kararmamışsa sol memenizin altındaki cevahir…
Var mıdır aslında öyle bir yer…
Sanki öyle bir yer bulunsa, tüm tılsımı bozulacaktır, başını alıp gitmenin.
Çocukluğumuzda başlar mutlu olacağımız yere gitmek, büyürüz yine o hayal terk etmez bizi.
Bazen arkamızdan peşi sıra gelir, bazen biz onun peşi sıra gideriz.
O mutlu olacağımız yere gitmeyi düşlemektir belki güzel olan…
Her zaman gidebileceğimiz bir yerin olmasını düşlemek.
Olmasa öyle bir düşümüz, sanki hayat eksik kalırdı gibi…
********
İnsanlar ikiye ayrılırlar…
Birinciler, o mutlu olacakları yere gitmeyi düşleyenler.
İkinciler ise o hayali asla kur(a)mayanlar.
Birinciler maceracılar, ikinciler garanticiler.
Aynen tezatların kardeşliği gibi.
Aynen karşıtlığın olmazsa olmazı gibi.
Yani ayrılık ve kavuşmak, ağlamak ve gülmek, doğum ve ölüm gibi…
********
Hani buraları terk edip yeni yerleri yurt eylemek kendine…
Bir hayal ya… Olsun gitmenin hayali bile coşku veriyor insana…
Çünkü gitmek aslında kavuşmaktır.
Dönmekse, eksik bıraktıklarınızı yeniden yaşamak içindir.
Gün gelip başını alıp gitmek… Ama yeniden bizi biz yapan yerlere dönmek…
Nereye giderseniz gidin, ait olduğunuz yer çeker sizi…
Çünkü siz oraya aitsinizdir. Orası sizsinizdir, siz orasınızdır.
Ve en önemlisi sevdikleriniz neredeyse hayalinizde orasıdır.
********
Göçüp gitmek bir yerlerden bir yerlere doğru, terk etmek istediğiniz yerlerde umudunuz tükendiği içindir.
Yeni umutlar yaratmak içindir, yeni yurtlar aramak…
Maceranın peşine takılıp ayaklarınızın sizi nereye götürüyorsa oraya doğru yol almanın nedeni, umudun peşine takılmaktır.
Çünkü umut etmek hayattır. Hayat ise anı yaşamaktır.
An ise yollardadır…
Yürürken yollarda an sizinledir, siz anın içinde…
Aynen hayat gibi…
********
Hayat dokunmaktır.
Dokunduğunuz ve hissettiğiniz zamandır hayat…
Hayat hissetmektir.
Hayat yollara düşüp bilinmeyenlere doğru yol almaktır.
Şimdi zamanıdır yeniden yollara düşmenin, umudun peşinde koşmanın.
Ve hayatı doyasıya, coşkuyla yaşamanın…
Ve yolları memleket eylemenin… Aynen Yeni Türkü’nün parçasında olduğu gibi, yeniden yollara düşmek; “neresi sıla bize, neresi gurbet” diyerek..
Dönmek, mümkün mü artık
Dönmek, onca yollardan sonra
Yeniden yollara düşmek
Neresi sıla bize, neresi gurbet
Al bizi koynuna ipek yolları
Üstümüzden geçiyor gökkuşağı
Sevdalı bulutlar uçan halılar
Uzak değil dünyanın kapıları
Neresi sıla bize, neresi gurbet
Yollar bize memleket
Gitmek, mümkün mü artık
Gitmek, onca yollardan sonra
Yeniden yollara düşmek
Rakılı akşamlar, gün batımları
Çocuk gibi ağlar yaz sarhoşları
Olmamış yaşamlar, eksik yarınlar
Hatırlatır her şey eski aşkları
Neresi sıla bize, neresi gurbet
Yollar bize memleket
