İki gece önce yüreğimiz yandı,
12 Canımız 12 dünyamız elim bir kaza ile yok oldu,
Her biri ayrı bir dünya diyebileceğimiz 12 yavrumuz, evlatlarımızı düşündürdü bize kendimizi onların yerine koyduk kahrolduk.
Vefat eden yavrularımıza Allahtan rahmet yakınlarına sevenlerine ve camialarına baş sağlığı diliyorum, mekânları cennet olsun.
Yaralılarımıza acil şifalar diliyorum, rabbim acılarını tez zamanda dindirir sağlıklarına kavuşurlar inşallah.
Bunu fırsat bilerek başka alanlarda kusmalarımızda, ihmalkârlıkları yok saymalarımızda gereksiz. Bir insanın bile canı söz konusu ise burada akan sular durur durmalıdır.
Normal bir gözle bakalım, apartmanlarımızda, kütüphanelerimizde, okullarımızda, yurtlarımızda, spor salonlarımızda, otellerimizde, iş merkezlerimizde, öğretmen evi polis evi gibi misafirhanelerimizde, hastanelerimizde, her türlü kamu kurumlarımızda vb. bu listeyi uzatabiliriz, asansör, yangın merdiveni, tüpler gibi tehlike içeren konularda ne kadar yeterli durumdayız? Yeterliliğimizi ne kadar sorguluyoruz? Birey olarak her birimiz ne yapıyoruz?
Özet: hiçbir şey yapmıyoruz.
Samsun’dan bir örnek vereyim; yaklaşık 6-7 yıl önce şimdi Samsun Büyükşehir Belediye Başkanlığında SAMULAŞ Genel Müdürü olan o zaman da Makine Mühendisleri Odası Başkanlığı görevini yürüten Kadir GÜRKAN bey, kamu kurumlarındaki asansörlerin yeterliliğini sorgulayan bir çalışmayı, konu ile ilgili tüm teknik elemanlarla birlikte birçok parametre açısından yapmıştı.
SONUÇ: Samsun merkezdeki özellikle de tüm kamu kurumlarında yapılan bu detaylı çalışmanın sonucunda bu binalardaki asansörlerin % 90’ının kesinlikle kullanılamaz veya kullanımı çok riskli gibi bir sonuç ortaya çıkmıştı ve o tarihlerde bu rapor doğrultusunda radikal hiçbir adım atılmamıştı.
Bu çalışma daha çok 2005 yılı öncesi kurulan asansörler için geçerliydi.
Önceden asansörlerin periyodik kontrol işlemi mevzuatta olmasına rağmen yapılmıyordu.
Şimdi A tipi muayene kuruluşu tarafından 2015 Haziran ayından itibaren yılda 1 defa kontrolleri yapılmak zorunda.
Bu örneği bir tartışma oluşturmak için vermedim. Benzer çalışmalar o tarihlerde diğer illerimizde de yapılsa idi muhtemelen benzer sonuçlarla karşılaşılırdı.
Üzüldüğüm taraf şu: o tarihlerden sonra da bu konularda çok radikal adımların atıldığı söylenemez.
Apartmanımızın asansörü ne kadar sağlıklı, apartmanımızın yangın merdiveni var mı? ne kadar standartlara uygun?,
Kütüphanelerimizin asansörü ne kadar sağlıklı, kütüphanelerimizde yangın merdiveni var mı? ne kadar standartlara uygun?,
Çalıştığımız kurumun asansörü ne kadar sağlıklı, çalıştığımız kurumun yangın merdiveni var mı? ne kadar standartlara uygun?,
İlla orada çalışmamız, oturmamız gerekmiyor, yolumuzun düşmesi de gerekmiyor. İnsanın kullandığı ve risk oluşturan her ne olur ve nerede olursa olsun risk arz ediyorsa müdahale etmemiz bir şeyler yapmamız icap eder.
Bu soruları yangın merdivenleri, mutfak tüpleri ve diğer benzer aparatlar için sorabiliriz? (yakında asansörler, yangın merdivenleri ve yangın tertibatı ve mutfak tüpleri ile ayrı ayrı yazmaya çalışacağım)
ÖNERİLERİM
İlimiz sınırlarındaki tüm yangın tertibatının imalatçısından denetimcisine kadar teknik bir ekip oluşturularak sorgulanması ve yapılması gerekenlerle ilgili acil eylem planı çıkarılarak kıza damanda hayata geçirilmesi,Aynı şekilde mutfak tüpleri, asansörler vb. durumlar için de benzer bir çalışmanın yapılması,
Konu ile ilgili Bilim Sanayi ve Teknoloji İl Müdürlüğümüze, Belediyelerimize, ilgili odalarımızın takip ve bilgilendirmelerine ciddi anlamda ihtiyaç var.
Ancak bu konuları tamamen teknik çerçevede değerlendirmemiz lazım. Bunu fırsat bilip konuyu ideolojik takıntılar ve saplantılar çerçevesinde değerlendirmememiz lazım diye düşünüyorum.
