Geçtiğimiz günlerde mühendis Alpdoğan Arıpınar’ dan beni çok duygulandıran bir mektup aldım.
Saygıdeğer Hocam,
Merhum güftekâr Selim Aru, ilgili şarkının güftesini Selahattin Pınar’a verdiğini ancak üzerinden birkaç yıl geçmesine rağmen güftenin besteye dönüşmediğini, 6 Şubat 1960 günü Cumhuriyet (Todori diye de bilinir) Meyhanesinde fenalaşıp öldüğünde ise cebinden bu güftenin çıktığını belirtiyor hatıralarında.
Bu eseri yalnızca youtube’deki bir videoda bulabildim. Notası ise TRT nota arşivinde mevcut ve bestecisi Nihat Adlim olarak görünüyor.
Nihat Adlim hakkında, bazı eserlerinin notalarından başka hiçbir şey bulamadım. Youtube’deki video’nun yorum kısmında da eser S.Pınar’ a mı yoksa N.Adlim’ e mi ait tartışması var. Öte yandan S.Pınar’ ın cebinden çıkan yalnızca güfte mi yoksa beste mi o da ayrı bir tartışma konusu.
Eser çok güzel ve fazlasıyla S.Pınar esintisi ve motifleri taşıyor. Nihat Adlim’e ait eserlerin notalarına bakıldığında ise aynı besteciden böyle bir eser çıkması çok şaşırtıcı, zira bir şaheser!
Bu konuya açıklık getirebilmek için yüksek bilgi ve birikiminize başvurmak ihtiyacını duydum.
Saygı ve hürmetlerimle.
Bu da benim kendisine cevabım:
Çok değerli musikişinas Alpdoğan Bey,
Mektubunuz için pek çok teşekkürler. Ben musikiyi bilen değil ama çok seven biriyim. Burada yazacaklarımı da lütfen bu anlayışla okumanızı istiyorum.
“Selahattin Pınar’ ın öldüğü zaman cebinden çıkan güfte” sözü bile beni o kadar çok heyecanlandırdı ki bilemezsiniz. Birkaç sene önce kendisine verilmiş güfte cebinde bulunduğuna göre herhâlde o da bu sözlerden etkilenmiş olmalı diye düşündüm. Kim bilir belki de kafasında bestelemiş de notaya dökmemişti. Ya da o gün tesadüfen eline geçen bu güfteyi bestelemek için yanına almıştı.
Pınar’ ın ölümünden sonra evrak-ı metrukesi acaba kimin eline geçmiş olabilir diye düşündüm. Notalar, güfteler, sigara paketi kenarına eğik büğük yazılmış notlar, kalemleri, hokkası, mürekkebi, resimler, tanburu ve tabii ki kravatları. Bunlar birinin elinde mi acaba?
Bildiğim kadarıyla çoluğu çocuğu yoktu ve yalnız yaşayan bir kişiydi. Bunlar kıymet bilen birinde olsaydı çoktan gün yüzüne çıkardı. Bir Selahattin Pınar müzesi kurulamasa bile müthiş bir Selahattin Pınar belgeseli yaratılabilirdi bunlardan ve ne de güzel olurdu.
Bizde sanatkâr kıymeti bilinmedi ve bilineceğine de pek ihtimal vermiyorum. Hele de böyle küçük kâğıt parçalarını, bir kenarı sigara külü düştüğü için yanmış notaları, kenarları kıvrılmış solmuş bir fotoğrafı heyecanla saklayacak kimseler olabileceğini düşünemiyorum. Keşke olsalardı.
Alpdoğan Bey,
Dediğim gibi ben musikiden anlamam ama musikiyi sevme konusunda herkesle yarışırım.
Selim Aru’ nun güftesi ne kadar sıcak ne kadar yakıcı Allah aşkına:
Akşam oluşundan çözülür gönlüme derdin
Gittin kanatıp aşkımı elden ele verdin
Yalnız benim ol, gel, beni öp, sev emi derdin
Görsen beni sen şimdi gülerdin, deli derdin
Şarkının notasına www.notaarsivleri.com sitesinden ulaştım. Elime udumu aldım, kendi kendime çaldım söyledim. Hüzünlendim.
Evet, bence bu eser tam da Nihat Adlim’ in. Pınar’ ın veya bir başka birinin olacağını sanmıyorum.
Nihat Adlim, çok tanınmayan ama çok müthiş besteleri olan bir bestekâr. Hakkında fazla bilgiye ulaşamadım. Üsküdar Musiki Cemiyeti’nden yetiştiğini ve İETT’ de biletçi olduğunu biliyorum sadece. Doğru mudur bilemem yurt dışında yaşayan, viyolonsel çalan bir kızı varmış.
Nihat Adlim’ in tutkunu olduğum bir başka hicaz şarkısı daha var. İlk defa Çiğdem Yarkın’ dan dinlemiştim ve meftun olmuştum. Onunla beraber olduğumuz toplantılarda hep bu şarkıyı söylemesini isterim. O da kırmaz beni, söyler ve her defasında da başka duygulara kapılırım.
Onun hüseyni makamındaki şarkısı “Her seherde sen gelirsin aklıma” da bence bir şaheserdir.
Alpdoğan Bey,
Nihat Adlim gerçekten önemli bir bestekâr. İmkânlarım nispetinde onu araştırmaya ve hakkında tekrar yazmaya çalışacağım.
Bana bu güzel duyguları yaşattığınız için de size ne kadar teşekkür etsem azdır. Sağ olun var olun efendim.
