Niğde ilimiz merkezinden bize ulaşan, iki ayda bir okurlarıyla, sanat ve edebiyat severlerle buluşan, buluşturulan İsmail Özmel sahipliğindeki Kültür Sanat ve Edebiyat Dergisi Akpınar’ın 45. sayısı masamda. Akpınar’ın bu sayısında yer alan İsmail Özmel’in ‘Annem’ ve İsmail Kara’nın, Bu ülke kimin? Başlıklı şiirlerinin mısraları arasında gezmek istiyorum bugün.
İsmail Özmel hocanın ‘Annem’ şiiri üç dörtlükten meydana geliyor.
Burada anne sevgisi ve özlemi dile getiriliyor.
İki dörtlüğü şöyle bu şiirin:
Sana ne desem azdır anne,
Her yokluğa katlanırdın,
Soğukta sıcakta okul yolunda,
Benim için kaygılanırdın.
Beyaz bir melek kanadıydı sanki.
Çamaşırdan ağaran ellerin,
Tebessümün evin bereketiydi,
Bitmeyen hazine, dualı annem…
Bir başka şiir İsmail Kara imzalı. Orhan Şaik Gökyay’ı anarken, giriş notundan sonra “Bu ülke kimin?” başlıklı altı dörtlükten meydana gelen şiirde, ülkemizin zorlu günlerinden söz ediliyor, yaşama savaşı içinde kıvrananların varlığı karşısındaki üzüntüler hareket noktası yapılarak, iki dörtlüğünde şöyle sesleniyor İsmail Kara bu şiirin:
Aklını, fikrini geçime takıp,
Hesabı, kitabı ortaya döküp,
Her gün geleceğe umutla bakıp,
Aylarca hayaller kuranlarındır..
Kara’yım ne desem, bilirim azdır,
Bizler sivrisinek, sesimiz azdır,
Verdiğimiz oylar, kimine kozdur,
Milleti yokuşa sürenlerindir.
İsmail Kara genel görüntülerle ilgili çektiği fotoğraf kareleriyle doğru tespitlerde bulunuyor.
