Yıllardır ticaretle uğraşırım bundan dolayi çok ilginç şeyler yaşadım yine bunlardan bir anımı sizlerle paylaşmak istedim.
Bir gün ödemem var param yok, cebimde sadece 300 dolarım var.
O günkü ödememe kesinlikle yetmiyor, eş, dost arkadaşları arıyorum ama bir türlü parayı tamamlayamadım.
Artık telefonla aramayı bırakıp çıkıp eş dostu gezerek ihtiyacım olan parayı bulmaya niyetlendim.
O anda bir telefon geldi. Hasan ağabey, ben falancı hocayım, yanına geliyorum dedi ve telefon kapandı. Ben kim olduğunu tam anlayamamıştım ama…
O arayan kimse onu beklemeye başladım. Bayağı bir zaman geçti.
Gelen yok. O ara yanıma gelen giden oldu, bir buçuk iki sat oldu gelen yok. Ve sonunda bir öğretmen arkadaş geldi. Ağabey seni arayan bendim dedi gayet iyi tanıdığım biri. Ama hep hocam diye hitap ettiğim için adını o an hatırlayamadım.
Ağabey sana işim düştü. Bana para lazım. Eşimi fakülteye yatırdım, para lazımdı, aklıma sen geldin dedi.
Ben az durakladım çok kısa süre içinde bir karara varmam gerekiyordu. Para lâzım ama ortada bir hasta var o daha önemli.
Hocam bana da para lâzım ama yanımdaki para bana yetmiyor. Bu 300 dolar senin işini görüyor mu dedim. Ağabey görür dedi.
O zaman sen bunu al ben geriden işimi hallederim dedim.
Hocam dua etti, tam çıkıyordu; ihtiyacın olursa mutlaka beni ara dedim. Sağ ol dedi. Ismarlaştık o gitti.
Bense yerime oturdum, içimde bir huzur vardı. O rahatlıkla bir arkadaşım aklıma geldi.
Ona telefon açtım dedim kardeşim bana para lâzım durumun ne dedim.
Oda ne kadar dedi, rakamı söyledim. Birini gönder dedi. O gün işimi hallettim.
Sabahtan beri bulamadığım parayı bir telefonda bulmuştum ve işimi görmüştüm. Öze gönülden teslim ol. Ol ki oda ol derse olur.
Hasan gençay
