Dünya sanki başının üzerinde dönüyordu. Döndükçe batıyor ve acılara gömülüyordu. Göz kapaklarını kaldıramıyor ve yangın gözünün içinde alevleniyordu.
Acılarla yaşamak, kader miydi?
İşinde çalışmak ve yüksek okula hazırlanmak canından bezdirse de ayakta kalması gerekiyordu.
“Teknik olarak, mezun olduğun bölümle ilgili bir işe girmen gerekir. Çünkü işi becermek esastır.” Tavsiyelerini alıyor ve çok çalışmanın gerekliliğini biliyordu.
Boyu uzamış fakat zayıftı. Yüksek okulu kazandıktan sonra da çalışmayı bırakmamıştı. Hayatın sillesini yemiş olduğu belliydi. Saçları kaçmaya başlamış yüzünde güneş yanığı lekeleri yer alıyordu. Onunkisi acılarla yaşamaktı. Hareket kabiliyetim kalmadı, elimizde avucumuzda ne varsa hepsi gitti ve piyasaya yenik düştüm. Boğazımı bakarım diyordum, ondan da kuşkuluyum.
Acıları derinleştirmeden ayağa kalkacak mıyız? Bilemiyorum. Olumsuz düşünmek istemiyorum. Gözlerim kararıyor, bir taraftan okul ve diğer taraftan geçim davası ne yapacağımızı şaşırmış durumdayım. İki camii arasında kalmak gibi bir şey.
Hayallerim sis içerisinde bir türlü berraklaşmıyor. Rüyada bile acılardan kurtulamıyorum. Korkuyla uyanıyorum. Çilelerle boğuşurken bedenimi sarıyor ve kıpırdayacak halim kalmıyor. Omuzlarımdaki yükün ağırlığına rağmen çalışmak zorundayım.
Ağır yük taşıyan tırlar gibi, çıkarken ve inerken de bağırmak zorunda kalıyorum. Kalbimin her köşesindeki acıları hissediyorum. Ot mu yesem bilemiyorum. Doktorun ilacı artık fayda etmiyor.
Yediğimiz bozuk gıdalar, GDOLU ürünler, ancak midemi yakıyor. Sorsan açıklamıyorlar, bilenler de söylemiyor. Bugün de hastayım, yarına bilemem iyi olacak mıyım? Sınav dediler, parkın çiçekleri arasına gideceğim. Bir defa okuyup çalışsam yeterli.
Acılarla yaşamak çile doldurmak, kâbus gibi günler. Yangından kaçar gibi acılarımdan kaçıyorum.
Dudaklarımın arasından çıkan kelimeler, ateş böceği gibi içimin yangısını dışa vuruyor. Beynim sanki hareketlerimi kontrol edemiyor. Soğuk sıcak ayıramaz, ayaklarımı taşlardan koruyamaz oldum.
Yürüyorum ama engelleri aşarken de acılarla yaşadığımı hissediyorum.
