Bu gün çok güzel bir kısadan hisseyi sizlerle paylaşmak istedim.
Dağlarda gezen bir bilge kadın varmış, bir gün nehir kenarında gezerken değerli bir taş bulmuş. Ertesi gün kendisi gibi bir seyyah ile karşılaşmış, seyyahın karnı çok açmış. Ve yiyecek istemiş. Bilge kadın torbasından yemeğini çıkarmış ve onunla paylaşmış. Çok aç olan seyyah, bilge kadının yemeği çıkartırken torbasındaki değerli taşı görmüş ve çok beğendiğini söyleyerek onu da kendisine vermesini istemiş. Gözü gönlü tok, yüreği sevgi dolu Bilge kadın hiç tereddüt etmeden taşı ona vermiş.
Seyyah, karşısına çıkan bu şansa öyle çok sevinmiş ki değerli taşı alarak hemen bilge kadının yanından ayrılmış. Çünkü seyyah Taşın, hayatının geri kalan kısmını rahat yaşayacak ve kalan yaşamını güvence altına alacak kadar değerli olduğunu biliyormuş.
Fakat birkaç gün sonra taşı alarak bilge kadının bulunduğu yere geri dönmüş ve bilge kadını bulmuş. Taşı ona geri vererek şöyle demiş.
“Çok düşündüm. Bu taşın çok değerli olduğunu biliyorum". Sen taşın çok değerli olduğunu bildiğin halde hiç tereddüt etmeden bana verdin. Sende bu taştan daha değerli bir şey var ve benimle paylaşırsın umuduyla bu taşı sana iade etmek istiyorum. Eğer verebilirsen, senin bu kadar değerli taşı bana vermeni sağlayan içindeki o yüce özelliği, güzelliği bana öğretmeni istiyorum." Demiş.
İnsanları kitaplar gibi düşünün. Ve kapaklarına bakıp aldanmayın. Asıl değerini okumaya başlayınca anlarsın' diyen Hz. Mevlana. Hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını ve insanların önyargıdan uzak durmasını, kibir hırs, aç gözlülük gibi duyguların insanı bencilleştirmeden başka bir işe yaramayacağını ne kadar güzel anlatmak istemiş.
Paylaşmak, yardımlaşmak gibi yüce duygulara sahip kıskançlık, kapris ve kibirden uzak kaç tane erdemli insan var etrafımızda. Belki de hiç yok.
Bazı insanlar bir şeyleri elde etmek için hırs yaparlar. Elde edemeyeceklerini bilseler dahi inatla elde etmeye çalışırlar. Ellerinde olanın değerini bilmezler. Pirince giderken evdeki bulgurdan olduklarını kaybedince anlarlar ama ne yazık ki iş işten geçmiş olur.
Hırs ve aç gözlülük yaparken etrafındaki güzelliklerin farkına varamazlar. Hatta en kötü hastalıklardan biridir. Çok kötü sonuçlar doğurur. Gereğinden fazlası hem kendine hem de çevresine zarar verir. Hırsını kontrol altında tutmalı dengesini bozmamalıdır insan. Azı karar çoğu zarardır.
İnsan dünyadaki her şeye sahip olamayacağına göre aç gözlülük etmemeli elindekilerle yetinmeyi mutlu olmayı da bilmelidir. Keşke insanlar sadece iyilik yaparken hırs yapsalar.
Unutmayalım ki her şey sizin elinizde. Mutlu olmakta mutsuz olmakta.
Seçim ve karar sizlerin.
