Haziranın 3. haftası Pazar gününü babalar günü olarak kutladık. Ne yazık ki erkeklere özel günler kadınlar kadar fazla değildir. Kadınlar ortak olan özel günleri (sevgililer günü, bayramlar, evlenme yıldönümü gibi) kendilerine özelmiş gibi değerlendirmektedirler. Sanki bu ortak günler sadece kadınlarınmış gibi algılayıp kendine uyarlamayı bilmiş öylede kutlamaktadırlar.
Şahsen Anneler günü, babalar günü, kadınlar günü bu günleri bir gün olarak kutlamaya karşıyım. Bu günler her an her dakika kutlanmalı. Ne annenin ne de babanın yeri asla doldurulamaz. Bizleri dünyaya getiren anne ve babamızın yerini hiç bir şey alamaz. Tutmaz da.
Anneler Günü kadar eski olmasa da Babalar Gününün de bir geçmişi var. Bazı tarihçiler, Babalar Gününün Antik Roma’da bile kutlandığını belirtiyor. Bazı araştırmacılar tarih belirtmezken Babalar Gününün Batı Virginia’da ortaya çıktığını savunuyor. Batı Virginia’da yaşayan John Dowdy’nin annesi öldükten sonra onun yerini alan babası için böyle bir gün kutlanmasını istediği söyleniyor. Diğer araştırmacılar ise 1910 yılında Washington’daki John Bruce Dodd’un 6. çocuğunun doğumu sırasında hayatını kaybeden annesinin ardından hayatını çocuklarına adayan babası William Smart’a özel bir gün armağan etmek amacıyla bu fikri ortaya attığını belirtiyor. Dodd, anneler günü kutlanırken babalar gününün olmayışını büyük bir haksızlık olarak nitelendirmiş. Hemen babasının doğum günü olan 5 Haziran’ın babalar günü ilan edilmesi için çalışmalara başlamış. Ama bu çalışmalar bir sonraki yılın 19 Mayıs’ına kadar sürmüş.
Babalar Günü ilk kez 19 Haziran 1910’da Washington’un Spokane şehrinde kutlanmış. Daha sonra diğer eyaletlere yayılmış. Ancak Babalar Günü resmi olarak 1924 yılında Amerika Birleşik Devletleri Başkanı Calvin Coolidge’in desteğiyle kutlandı. 1966 yılında ise o dönemin başkanı Lyndon Johnson, her yıl haziran ayının üçüncü pazarının Babalar günü olarak kutlanacağını açıklayan bir bildiri yayınlamıştır.
Şunu belirtmek gerekir ki Dünyada anneler ve babalar günü kutlamaları anne ve babaya verilen değerİ bir güne sığdırmaktan başka bir şey değildir. Hiçbir ülkede ve dinde İslam dini kadar değer verilmemiştir.
Türkler ve Türk kökenli ülkelerde ataerkil aile yapısı devam etmekte, anne ve babaya değer verilmektedir. Peygamberimiz cennet anaların ayakları altında diyerek ananın kutsallığını, babanın değerini anlatmıştır. Hatta Ana gibi yar olmaz, baba gibi diyar olmaz şeklinde atasözleri de desteklemektedir. Biz Türkler kadar hiçbir ülkede anne ve babaya değer verilmemekte ve sayılmamaktadır. Buda bizim Türk ve Müslüman olmamızdan kaynaklanıyor.
Ama ne yazık ki Günümüzde anne babanın değeri bilinmiyor. Kim ne derse desin bu böyle. Ben çevrede gördüğüm olaylara bakarak diyorum. Anne ve babalar çocuklarını büyütüyor, okutuyor, yemez yedirir, giymez giydirir, ne zorluklarla onları bu günlerine getirirler. Hani derler ya baba oğluna bağ bağışlamışta oğlu babasına bir salkım üzümü çok görmüş. Bu atasözünde olduğu gibi hayırsız evlatlar da var. Bazı çocuklar anne babaya karşı çok asilerdir. Hatta onlardan utananlar bile var. Bu tür çocuklar büyüdüklerinde akılları başlarına gelince ana ve babasına sahip çıkarlar. Hatalarını telafi edebildikleri kadar ederler. Tabii ki fırsatları olursa…
Birde Evlendikten sonra anne babayı ya huzur evine, yâda kapı önüne koyanlar. En çok bunları eleştireceğim. O tür insanlara soruyorum. Siz evlenene kadar anne ve babanız bir taneydi, canınızdı her şeyinizdi de sen evlendikten sonramı huyları çıktı ve beğenmez oldunuz. Bunu bir düşünün. O zamana kadar anne ve babanız nasıldı da şimdi değişti. Ben bunu bir türlü anlamıyorum. Beni Doğuran, büyüten bu güne getiren annem çocukluğumda ne ise şimdide aynıdır. Babam yine öyle. Bu insanlar evlenene kadar bir tanelerdi de, sen evlendikten sonramı kötü oldular. Hani bir söz var Civciv yumurtadan çıkmış ta kabuğunu beğenmiyor. Bu sözüm anne ve babasından utananlara. Göstermelik olarak sadece anne ve babalar gününde hatırlayıp yapmacık olarak kutlayanlara. Ve hiçbir şekilde anne ve babasını hatırlamayanlara. Hayatta her şeyin telafisi var. Ama anne ve babanızı bir daha asla geri getiremezsiniz. Unutmayın sizlerde anne ve baba olacaksınız.
Öyle insanlar var ki; Evlerinde besledikleri evcil hayvanlar kadar ana babaya değer vermiyor. Sahip çıkmıyor. Modernlik olarak gördükleri gençlerin aile ortamından kaçmak için ayrı evlere çıkmalarını da anlamış değilim. Onaylamıyorum da. Anne ve babanın yanında aşırı hareketlerde bulunamıyorlar. Özgürlük olarak düşündükleri bu durum aslında aile kavramlarının yok olmasıdır. Armut dibine düşer her insan kendi kişiliğinde karakterinde bilgisinde kültüründe inancında evlat yetiştirir. Bu özellikler kendinde ne kadar mevcut ise çocuğuna da o kadar verir.
-Adamın biri karısının şikâyetlerinde bıkmış ve babasını sırtına aldığı gibi dışarı çıkmış. O sırada kendi oğlu da yanına gelmiş. Ve babasıyla beraber dedesini arabaya bindirmişler. Uzun bir yol gittikten sonra bir uçurum kenarında durmuşlar. Adam tekrar babasını sırtına alarak uçurumun dibine kadar getirmiş. Çocuk merakla babasını izlemiş. Ve yanlarına gelmiş. Adam çocuğa fazla yaklaşma düşersin demiş.
Çocuk baba sen ne yapıyorsun?
-Babamı buradan atacağım demiş. -Çocuk eğilmiş uçurumdan aşağı bakmış. Sonra babasına dönerek iyi babacığım. Büyüdüğüm zaman bende seni buradan atarım demiş.
-Adam yaptığı hatayı çocuğu sayesinde anlamış ve babasını tekrar sırtına alarak arabaya bindirip eve getirmiş. Bir daha asla kimsenin babasını üzmesine fırsat vermemiş. “Baba evladına bağı bağışlamış, evladı babasına bir salkım üzümü vermeye kıyamamış”. Bunlar kısa örneklerden biri. Aslında anlatılacak o kadar çok örnek var ki hayatımızda. Ama biz ders almayı bilmiyoruz. Aslında her şeyi görüyoruz fakat görmezden geliyoruz. Çünkü böylesi işimize geliyor.
-Bu gün ne ekerseniz gelecekte de onu biçersiniz. Asla giden anne ve babayı geri getiremezsiniz. Sizin çocuklarınız olur ama sizi doğuracak dünyaya gelmenizi sağlayacak anne ve babanızı asla bulamazsınız. Sonra ben ne yaptım da böyle oldu diyerek dövünmeye başlarsınız. Anne ve Babanız başınızdayken değerlerini bilin. Onları üzmeyin. Sağlık Dolu yarınlar dileğiyle babalar gününüz kutlu olsun.…
