Haydi, kalk anne, haydi! Bak, bu gün anneler günü… Kalk anne… Neden yatıyorsun? Kalk… Hadi anne… Ben yokum diye mi yatarsın sen? Kalk anne… Çayını koy… Yumurtanı pişir… Radyonu aç… Ses dolsun eve… Yok, belki benim günaydın diyen sesim ama sen gene de kalk anne.
Biliyor musun anacığım ben buralarda çok özlüyorum seni… Bazı çocuklar var, sarılıyorlar annelerine… Kıskanıyorum onları görünce bazen, ama… Yok, sen gelme daha… Anam, canım anam! Neden kalkmıyorsun hâlâ? Rüyanda beni mi görürsün yoksa? Çocukluğumu, büyüdüğümü, babamla parka gittiğimizi… Ama güzel rüyalar gör anne… Bak, ben burada babamı göremiyorum bile… Seni çok üzdü de ondan mı göremiyorum babamı anne? Bilmem ki…
Rüyanda benim senin ellerini tutup gezdiğim günleri görür müsün ya da bir anneler gününde sana çiçek alabilmek için şu bakkalın bodrumunu kan ter içinde nasıl temizlediğimi sen bilmeden kazandığım parayla aldığım ve gözleri dolu dolu kabul ettiğin, hani şu defterin arasında kuruttuğun o tek gülü hatırlar mısın? Onu verdiğim günü görür müsün anne? Bunları gör rüyanda annem, güzel günlerimizi gör…
Kardeşim olsun diye ne çok istemiştim… Bilmişim sanki seni böyle yalnız bırakacağımızı annem… Hadi annem, kalk, uyan! Bak: çocuklar, büyükler hep uyandılar… Herkes annesine gidiyor… Ben senin yanındayım, biliyorsun değil mi? Bak, saçlarını okşuyorum… Kokunu özledim anne ve sana sarılmayı…
Annem, canım annem! Büyüklere gidilir böyle günlerde… Geldim bak, öpüyorum mis kokulu saçlarından… Annem, bir tanem… Kalk, uyan hadi… N’olur sen de al çayını, geç camın önüne; su ver sardunyalarına, selâm ver komşularına…
Ben mi? Ben iyiyim anne, iyiyim… Sadece… Sadece annem, seni yanıma değil de toprağıma beklerim. Gel, gel ama ağlama annem… Sen başucumda ağlarken gözyaşların doluyor kabrime… Canım acıyor annem… Ağlama ya da gelme… Ben hissederim her yerde varlığını…
Seni çok seviyorum anneciğim, ellerinden öpüyorum.
Oğlun
——————–
