Ve bilirsin…
Bu şehirde kimse sen gibi
Yalnız değildir aslında;
Der ki bir ozan;
“Yalnızlığın bile bir karşı yakası vardır!”
Sen ki ey koca Çınar!
Kaç asır gölge uzatırsın?
Yıldızlı bahçelerinde,
Aşıkların güneşli alınlarına…
Aslında sen Boğaz’ın köpüğünde
bir ışık, bir fener gibisin
Her yolcuya…
Ve hatırlarsın…
Geceleri Kız Kulesi uzanır:
İnce tülden uzanan narin bir el gibi…
Martılar taşır kaygılı sesini,
Yüzyıllık hasretin;
Dalga dalga yayılır kıyılarına…
Ve duyarsın…
Burada nice saklı bir sır vardır!
Üsküdar’ın minaresi fısıldar, dua gibi:
Ruhundaki yalnızlığa der:
“Sen gel yeter ki…”
Seni bekleyen bir gönül yaslanır:
Asırlık surlarıma…
Emine PİŞİREN/Akçay
