Siyah Önlükten Yükselen Hüzün

Siyah Önlükten Yükselen Hüzün, Meşaleden Yayılan Gurur: En Güzel Anım 🇹🇷
​Çocukluğumun 10 Kasımları… Takvimde yazan bir tarih değil, derin bir yasın, hissedilen bir sorumluluğun adresiydi. Henüz 7 yaşındaydım.
​Saat tam dokuzu beş geçe… Hafif hafif kar taneleri kirpiklerime dokunuyordu. Bembeyaz kar hafifçe etrafa serpintiler sunuyordu.
​Üzerimde, görevin sembolü olan İzci kıyafetim vardı. Altın rengi Atatürk büstünün önünde duruyordum. Ellerim soğuktan üşüse de, titremeyen avuçlarımda karanlığı delen bir meşale tutuyordum.
​O an, sadece bir anma töreni değildi; adeta zamandan bağımsız bir yemin merasimiydi. O küçücük bedende, bize emanet edilen aydınlık geleceğin, bağımsızlığın ve çağdaşlığın sembolünü taşıyordum. İçim inanılmaz bir gururla doluydu. “Bu büyük vazife benim!” hissini, o yaşımda iliklerime kadar işledim.
​O gün, o kar, o meşale… Siyah önlük döneminin masumiyetiyle, İzci kıyafetiyle hissedilen görev bilincinin, tarihin en ağır dersiyle en büyük umudunun kesiştiği andı.
​Her 10 Kasım geldiğinde, o keskin hüzün ve onurlu vazife kalbimde yeniden canlanır. Ne yazık ki, o güne ait somut bir fotoğrafım yok; ama o an, hafızamın en net, en değerli karesi olarak duruyor.
​Ulu Önderimiz, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü; minnetin en derin duygusuyla, sonsuz saygıyla ve hiç dinmeyen bir özlemle anıyorum. Bıraktığın bu büyük emanet, daima başımızın üstündedir. Ruhun şad olsun.
​O meşaleyi soğukta, sarsılmadan tutan küçük yüreğim: Sana ne kadar teşekkür etsem az. Bize verilen en büyük mirası, o yaşta anladığın ve hissettiğin için…
​Hashtag’ler
​#10Kasım #Atatürk #SiyahÖnlüktenVazifeye #GururlaGelenVazife #İzindeyiz #MustafaKemalAtatürk #10Kasım1938 #Emanetimiz
Nezahat Göçmen