Vaadler suna suna zehir dolu ağına
Çekiyor içindeki melânet tuzağına
Seviyeden azâde, atıyor çamur çirkef
Battıkça batıyorlar menfaat batağına
Yerli milli diyerek kurduğu şer harmanı
Saplıyor milletime kara saplı fermanı
Çıkar, hırs, ihtirası bayrak gibi sallıyor
Kesilsin diye halkın dizlerinin dermanı
Tozunu attırıyor, adalet darmadağın
Ya onun yanındasın, ya da kara toprağın
Sadakat ön planda, atıl kaldı liyakat,
Çarpık zihin elinde cılkı çıktı kıyağın
Ne dostluk var ortada, ne vefa, ne arkadaş
Ne insaf var ne vicdan ne de halis vatandaş
Kimisini kurt kapmış kimisini bir ayı
Müezzin okumuyor çıkar yoksa selayı
İlim, bilim, feraset boşverilmiş, kime ne?
Makam mevki sadece fitne fesat bilene
İhtisasın konusu yalan, talan, düzmece
Zaten kendisi bile inanmıyor kendine
Şiir-resim: Asuman Soydan
