İnsanlara “ben bilirim” demek çok iyi bir ifade midir? Diye sorarlar. O halde böyle bir ifadeyi kullanan kişinin kibirli olduğu kanaatine varılır. Yalnız kibirli olma eylemi kişiye hiçbir değer katmaz.
Böyle kişiler yükseklerden uçarlar ama yükselmezler. Dünyanın merkezine, gök yüzüne uçarlar ve bütün kapılar onlara açılır. Böyle bir gerçekle karşı karşıya kaldığı için her zaman taktir görmek isterler. Dünyanın merkezinde ve yüzeyinde herkes onu konuşur. Kimse onu ihmal edemez. Aksine ona saygı göstermeli ve alkışlamalıdır. Düşüncesi saygın ve ön görüsü takip edilmeye değerdir. Tepedeki insanlara ancak konuşma fırsatı verir. Çünkü o “ben bilirim” demektedir.
Böyle bir düşünce, hayal değil gerçek dışı, güçsüzlük belirtisidir.
İnsanların karşısında taş yığını gibi hissiz ve duygusuzdurlar. Okuduğu ve yazdığını aktarırlar. Yalnız anlamak kişinin zihnine kalmıştır.
Sınıfı özel ve kendine hastır. Sporun en iyisini yapar ve dünya seçmelerine çağrılır. Onsuz basket oynanmaz. Profesyonel takımlar bile ondan bilgi alırlar. Bu bilgileri anlatacak kişilerin varlığı ona dünyayı kazandırır.
Kibirli olmanın da bir sınırı vardır, duygusu, onlar tarafından kabul görmez.
Dünya kibirliyi konuşurken, o bakar kördür. Çünkü dünyada spor karşılaşmaları yapılırken, onun haberi yoktur. Buna rağmen, bölgeler arasında gün geçtikçe değeri yükselir. Dünyaya seslenmeye zamanı yetmediği için beyanlarını yazılı açıklamak zorunda kalır. Ülkeler arasında uçağın kaptanı olarak uçar ve boğazı kaptansız geçer.
İnsanda kibirlenme hastalığı budur. Bu hastalık tomurcukları açtırmaz, açılan güllerin rengi ve kokusunu da anında yok eder.
Kendilerini biri desteklerse, neşelenir tavus kuşu gibi rengarenk kanatlarını açar. Fakat gururunu biri kırmışsa onu unutmaz. Ona kötülük yapmak için çeşitli entrikalar kurar. Kin onun biricik dostudur. Bu sayede intikamını alır.
İnsana yakışmayan davranışları bünyesinde toplamış ve kendinden başkasını tanımayan böyle bir kibir abidesi şahsiyet, kötülüğün pençesinden kurtulamayacaktır. Zaafları onu batağa sürüklemektedir.
Kibirli olarak, hiçbir zaman iyilik duygularını öne çıkartmazlar. Keyfi hareket ederler. Gururlarını üst düzeyde tutarlar. Tarihte zulüm yapan krallar gibi insanlara karşı zalim olmayı marifet sayarlar. Zulmeden krallar devletlerini koruyamadıklarını bilmezler.
Halbuki insanlığa hizmet edenler, bugün dahi ayaktadır.
İnsan kendini düzeltmiyorsa kimseye faydası olmayacaktır. Kimse kendini dev aynasında görmemelidir.
Yöneticiler de vatandaşa tepeden bakarsa sonu felakettir. Halkına yalan söyleyen sürünmeye mahkumdur.
İnsanlık her zaman üstün vasıflarla yücelir. Kişilerin kibirli hareketleri toplumda geçerli değildir.
Hasan TANRIVERDİ
