Zaman makinası içinde
mutluluk her zaman aranan
ve çoğu zaman ulaşılmayan bir şey.
Binlece renk, suyun içinde,
binlerce element.
Manevi bir dünya aynı zamanda.
Sadece bir soru:
Su olmazsa ne olur zaman?
Yaa!
Bir gün bu dünyayı terk edeceğimi bildiğim için
kefen paramı hep cebimde saklıyorum.
Ne olur ne olmaz.
Bu su, ne aziz şey.
Bunalınca içiyorsun, ferahlıyorsun.
Teneşire yatınca,
sen bir şey duymuyorsun ama
solgun bir gül gibi hazır bekliyorsun, su sayesinde,
yeni dünyaya adımını atmak üzere.
Bu sabah ne yapsam?
Yatsam mı? Kalksam mı?
Bir küçük korona,
bütün hayatımızı bozdu.
Gerçi o gelmeden önce de
sinir bozucu öyle şeyler vardı ki
Koronoya can kurban!
Neyse ruhumuzu okşayan bir şeyler
Bulacağız elbet.
Her şey öyle iyi gider ki
birden bir şey olur,
ne olduğunu anlayamazsın.
Yüreğinin üzerine bir taş oturur,
değirmen taşı kadar.
Uğraşır durursun o taşı kaldırıp atmak için.
Ama o dönmeye devam eder.
Öğütür, un ufak eder bütün yaşamını.
Ne öldürür, ne oldurur.
Güzel bir uykunun adından,
bu sabah, hiç bir şey olmamış gibi uyandım.
Güzel bir kahvaltı,
sonra ver elini caddeler.
Arada sırada bu telefonları kapatmalı.
Duyu organlarımızın bir parçası adeta.
Dengemizi bozuyor.
Bir ses:
– “Seni arayıp duruyorum, cevap vermiyorsun”
Bu bile insanın moralini bozuyor.
Halbuki aldırmazsan, katı yürekli olsan,
“boş ver” der geçersin.
Ama çok duygusalız.
Duygularımızı biraz,
-hayır- biraz olmaz, tam disiplin altına almalıyız.
Olur olmaz şeylere duygulanıp moralimizi bozmamalıyız.
Bu haberlerde bir defa da
bir hayırlı haber dinlesek.
Yahu şu kameralarınızı-ı arada sırada
gökyüzüne çevirin.
Kargaların ötüşü bile ne tatlı gelir insana,
verdiğiniz bu haberlerin yanında.
Balkona çıkmak istemiyorum.
Aşağıdan yukarı
birisi, “Ağabey iki liran var mı?” diye bağırdığında,
içim mi parçalansın.
Yahut şu kağıt toplayan
genç çocuklar nasıl tırmanıyorlar rampayı.
Neden bu pırlanta beyinler heder ediliyor.
Devlet onlara sahip çıksa, gelecek için yatırıma dönüştürülse,
Aydınlık Türkiye’nin dinamik yapısına katkıda bulunsa,
ne olur?
Büyük Devletler bunu yapıyor.
Devamlı iyi zaman yoktur
Devamlı kötü zaman da yoktur.
Her zamanın içinde biraz iyi,
biraz da kötü zaman vardır.
Olaylara bağlı iyi ve kötü zamanlar…
İraden bu çetin yollarda -direksiyon da- şoför vazifesi yapar.
Ama zamana bir şey olmaz.
O, bizi kemirir, törpüler, adam eder.
Zaman su gibi akıp gider.
Ne zamana bir şey olur,
Ne su eksilir evrende.
Olan insana olur.
Erir yok olur.
Ama yine de ruhum kıpır kıpır.
Umudum hiç sönmedi.
Volkanlar patlıyor, şimşekler çakıyor bazen,
hayal dünyamda…
Su gibi geçen zaman sanırız, zaman bir döngüdür, çürüyen ise canlılardır, insanlar bir yandan ölür, diğer yandan doğar bu da bir döngüdür. Lakin değişmeyen tek şey insanoğlunun korkunçluğu ve evrene verdiği zarardır. Duygusalız evet ama kime neye karşı, hepimiz dönüp bakıyor muyuz gencecik insanların çöpü eșeleyerek hayatta durma çabalarını görüp, düşünebiliyor muyuz bunun üzerinde on dakika. Bu dünya acıların ve tıklatın dünyası, açgözlülerin ve açlığa razı gelenlerin, kader deyip itaatkar olanların. Kardeşin kardeşi ezip geçtiği, miras için birbirini boğazladığı bir canlı türündeyiz. Hükumetlerde bizim aramızdan sıyrılıp o koltuğa oturduğuna göre sorunun kökeni genlerde.
Köklü bir değişim olmalı insanca ve hakkıyla yaşamak adına, gerisi teferruatlarda gizli.