Bu iki kelime bir birine o kadar çok yakışıyor ki, sanki bir birine kavuşan iki sevgili gibi.
İki ay aradan sonra ilk defa dışarı çıkmanın heyecanı içindeyim.
Her şeye rağmen tebessüm eden bir şehit anasını düşünün.
Bir anda olsa, evladının, bir demet çiçekle ona doğru geldiğini ve ellerini öperek ” anneler günün kutlu olsun” dediğini, ona sarıldığını hayal edin!
Bugün biz “altmış beş yaş” üzeri, hayatın çilesini çekmiş birisi olarak, biraz sonra özgürlüğün ellerinden öpmeye gideceğiz.
Özgürlüğe tebessüm edeceğiz.
Hayatın kıymetini, serbest dolaşmayı, hürriyetin maviliğine doğru bakarak “Allah’ım sana şükürler olsun ” demeyi hak ettik.
Özgürlüğü annemizle bir ettik.
Ama bu arada aramızda dolaşan virüsten de kendimizi korumak şartıyla.
Bu gün aynı zamanda anneler günü.
Kimimizin annesi rahmetli olmuş, kimizi hasta yatağında, kimisi torunu seviyor, kimiside yaşlı gözlerle evladının yolunu gözlüyor.
Fakat onların gülümsemesi var ya, hiç bir şeye benzemez.
– Özgürlüğü tarif eder misin?
– Bir annenin gülümsemesidir.
Veya “Bir çiçeğin açması, sabah güneşinin doğmasıdır” diye de tarif edebiliriz.
Düşünün; Kara Fatmayı, beşikte bebeğini sırtına alarak, mavzeriyle cepheye koşmasını!
Elifin kağnıya koşulmasını!
Nezahat on başıyı, Şerife bacıyı, Kastamonulu Halime Çavuşu, Göreleli Makbuleyi,Çete Emir Ayşeyi,Tayyar Rahmiye’yi…
Halide Edip’in tarihi Sultanahmet konuşmasını ve daha nicelerini düşünün.
Hürriyet güneşinin annesi Zübeyde hanımı düşünün!
Şayet bir işe anne eli değmişse sakın korkma.
Bugün gülümsüyorsak hep onların sayesindedir.
Çünkü hayat gülümsemektir.
Biraz sonra “hürriyet annenin” ellerinden öpmeye gideceğim.
Anneler gününüz kutlu olsun.
Yaşasın özgürlük!
Yaşasın annelerimiz!
Rahmanı Rahmana kavuşan analarımızın ruhları şad olsun.
