Çok değil, birkaç saat öncesinde alışveriş sitelerinde darbeli matkap bakıyordum. Yeri gelir de duvar delmek de gerekebilir, diye. Mukadderat! Kısa bir zaman sonra darbe denemesi oldu.
Tabii, bu bizim internetler minternetler takip edildiği için, darbe girişimi öncesi internette darbeli matkap arayanları da götürürler mi götürürler…dedim ve elim varmadı bir daha arama yaptırmaya.
Yani ne denebilir? Bu işşin çok yıllar öncesine dayanan bir geçmişi var. Darbenin yani. Ben ise 10 yıldır söylüyorum çevreme; arkadaşlarıma, şuna buna. Hakaret edenler mi dersin, beni arkadaşlıktan silenler mi dersin, tehdit edenler mi dersin, işimi gücümü engellemeye çalışanlar mı dersin, yolluğumu vermeyenler mi dersin, internette bana saldıranlar mı dersin, ismimi birtakım “sakıncalı” listelerine yazanlar mı dersin… ne ararsan vardı.
Her zaman diyorum…ne diyorum?… O kadar çok diyorum ki şimdi hangisini diyeceğimi bilemedim.
10 yıl. Dilimde tüy bitti. Hatta saç oldu. Dilimin saçları var. Anca bu yeter bu durumu anlatmaya.
Siyasi miyasi, cia mia, din min değil bizim bu sorunlarmızın kaynağı. Tek bir sebep var: ahbap çavuş, enseye şaplak, döte parmak… İşte bu. Her zaman diyorum:
İnsan problemi var.
Tehlikeli insan tiplerinden, milyonlarcasından, kurtulamadık hala. Neden? Çünkü bir o tarafı yalıyor adam bir bu tarafı. Adam dediğime bakmayın. Kadınlar da var tabii.
Hala akıllanmadık ama. Biri çıktı dedi ki: Diğer cemaatler müsterih olsun…
Ben şimdiden tekrar söylemeye başlayayım. Bu söylemelerim bir 10 yıl daha alır: …………..
Fakat lüzumu yok. Müsterih olunuz.
