Maç var, zaten erken gitmemiz gerek hocam,dediler.
Ben maç sevmem, dedim.
Karıncaları seyretmeyi severim, dedim.
Hatta, dedim, bakın geçenlerde bir şey oldu, oturun da anlatayım, dedim.
Okulun, yan-arka bahçeye geçen kapısından bir attım ki bir sabah, bir de ne göreyim? dedim.
Ne gördün hocam, dediler, 8 çift göz.
Bir adım attım ki, hemen sağımda, ayak ucumdan yarım metre ötede bir karınca yuvası, karıncalar dağınık bir vaziyette, sersem sersem dolaşıyorlar.
Karınca yuvasının yanardağ ağzına benzeyen ucunda, delikten çıkıp, bir kanatlı karınca belirdi, dedim.
Eee, demediler, 8 çift göz. Fakat bakıyorlardı bana.
Bunu gören karıncalar krater ağzın etrafında nizami toparlanıp bekleşedurdular, dedim.
Kanatlı, ve de iri, karınca sağa döndü bıdı bıdı dedi, sola döndü bıdı bıdı dedi, sonra bir de yukarı şahlanır gibi kalktı bıdı bıdı bir şeyler dedi, dedim.
On saniye geçmedi ki karıncalar hızla dağıldılar, kanatlı karınca da geri delikten içeri girdi kayboldu dedim.
Bunun üzerine ben de dedim, elimdeki pet çay bardağını çöpe atıp kurumdan içeri girdim, dedim.
