Dünyada hiçbir insan dört dörtlük değildir. Her insan hata yapar. Fakat yapılan hata hayatımızın geri kalanını yönlendirmede rehber olmalıdır. Ders alınmalıdır. Aynı hatalar üzerinde ısrar etmek sadece insanın geleceğini yok etmekle kalmaz kişiliğini, karakterini de yok eder. Maddi ve manevi zarara uğratır. Bedelsiz hata yoktur. Hatalar bireysel yapılır. Özel hayatını yaşar, mutlu ya da mutsuz olur. Her ne şekilde olursa olsun yaşantısını birileriyle paylaşır. Dertleşir, sıkıntıya düşer yardım ister, mutlu olur birilerine anlatır.
Hayat bir şeyleri paylaşmak değil midir. Yani benim özel hayatım kime ne diyemiyor. Kişi hatasını kabullenmez doğru görür ise etrafına yandaş toplamaya kendini haklı çıkartacak bahaneler bulmaya, örtbas etmeye çalışır. Eğer erdemli biri ise hata yaptığını yaşadığı toplumun kabul etmeyeceği davranış olduğunu anlar. Ve düzeltmenin yollarını arar.
Evet, hatayı kişinin kendisi isteyerek veya istemeyerek yapar. Ama faturasını ne yazık ki sadece kendisi ödemez. Beraberinde ailesi, eşi, çocukları, kardeşleri, annesi, babası, yakınlarıyla beraber bütün sevdikleri de öder. Maddi ve manevi destek olurlar.
Yalnız başına çekmez, çektirmezler de. Üzüntüsünü, sıkıntısını, zararını paylaşırlar. Ataerkil olan ülkemizdeki aile yapımız bu birlik ve beraberliği gerektirir. Aile içindeki bireylerin üzüntüsü, sevinci, mutluluğu maddi ve manevi zararını, sıkıntısını herkes elinden geldiğince, gücünün yettiğince paylaşır. Destek olmaya çalışır. Öyle hatalar var ki bedelini sadece kişi ve ailesi değil ülke olarak öderiz.
Nasıl ki hayatımızda başarılarımızı sevinçlerimizi ailemizle, sevdiklerimizle paylaşıp seviniyor isek hatalarda aynıdır. Bir yanlış yapacak olursak sevdiklerimizi de düşünerek yapalım.
Çünkü tek başına fatura ödenmiyor. Kimse onu hatasıyla baş başa bırakmadığı gibi cezasını kendisi çeksin diyemiyor. İster istemez bütün aile yakın çevre etkileniyor buna ne vicdan nede karakter olarak ”yapmam, benden uzak dursun, bana ne, ne hali varsa görsün” diyerek kendisini soyutlayamıyor.
Kişide kendim ettim kendim buldum.
Kendim çekiyorum kime ne diyemiyor. İlk zamanlarda böyle dese de belli zaman sonra hatasını anlıyor ve ne kadar yanlış söylediğinin farkına varıyor. Son pişmanlığın fayda vermediğini, sevdiklerinin yardımına ihtiyacı olduğunu anlıyor.
Evet, bir suçu işlerken, hata yaparken tek başınasın. İsteyerek veya istemeyerek ama yaptığı hatanın bedelini bütün sevdikleriyle beraber ödediğini bilmesi gerekir. Demek ki hata tek kişilik yapılıyor fakat fatura tek kişilik ödenmiyor. Cezasını birçok insan beraberinde çekiyor.
Örneğin trafik kazasını bir kişi hatalı sollama, kurallara uymama, kırmızı ışıkta geçme gibi şahsi olarak hata yapıyor. Ama bedelini ne yazık ki çok insan beraberinde ödüyor. Yaralanarak, sakat kalarak, maddi ve manevi zarara uğrayarak en kötüsü de ölerek… Geriye dönmesi, tamiri mümkün olmayan bedeller ödeniyor. Sonrasında şunu yapmasaydım, böyle yapsaydım, keşke olmasaydı vs.… geriye dönülmüyor, giden geri gelmiyor, keşkeler hayat kurtarmıyor. Hatasız bir ömür dileklerimle
