Eski şairlerden Abdi karısı ile bir türlü geçinemez boyuna kavga ederdi gene böyle bir gün kavga esnasında kadın dayanamadı, -Ah, diye bağırdı, rahmetli anneciğimi ne etimde dinlemedim. Abdi sordu: -Nesini dinleyecektin annenin? -Bana “bu herife varma” dedi idi. Şairin simasında derin bir pişmanlık izleri belirdi; yumruları ile dövünmeye başladı. Karısı ne oluyorsun, diye sorunca Abdi: -Daha ne olacağım dedi, rahmetli kadıncağız benim iyiliğimi istemiş de, kadrini bilememişim ona dövünüyorum.
İŞTE BU BELAYI DEF ETTİ
Ceride-i havadis muharreri Ali Bey birkaç arkadaşıyla bir bayram günü eğleniyordu. O sırada bir dilenci geldi -Az sadaka çok belayı defeder. Diyerek sadaka istedi hazır olanlardan biri: Ali Bey sadaka belayı defeder mi diye sordu, Ali Bey şu herife on para ver dedi, parayı alan dilenci gidince Ali: -İşte, az sadaka şu belayı defetti dedi.
HAYAT BU
Giritli Sırrı Paşa, mektepte birincilikle sınıfını geçen komşu çocuğunu; Birgün: -Evladım, demiş çalışkanlık elbette iyi şeydir. Fakat sakın ola ki sınıfta kalan arkadaşlarınla alay etmeyesin. Çünkü hayata atıldığın zaman, işlerinden bazıları, kalemden amir, yahut ticaret hayatında patronun olabilir. İNSANLIK
Büyüklerden birine “İnsanlık nedir?” diye sordular. Şu cevabı verdi: “mevkii yükseldikçe tevazu artan, kudretli zamanında düşkünün suçunu affeden ve kendisinden bir şey istemeden ihsanda bulunan kimsenin hareketidir.”
BEN DE
Büyük anne, sokakta, oynayan torununu zorla içeriye aldıktan sonra: -Siz ne biçim çocuklarsınız?, diye bağırmış. Biz küçükken annemizin dizinin dibinden kayrılmazdık. -Aman büyük anne, demiş çocuk, annem evde oturmuyor ki, ben dizinin yanında bulunayım.
