2Bin10Bir Gelmiş Garip! Bayramda Değil ama!

Bir seneyi daha insanlık olarak, geride bıraktık. Her sene olduğu gibi, yinelenen bir seneye daha adımımızı attık. Diğer seneden de gelen beklentilerimize, bu seneki beklentilerimiz de eklenince yığılan beklenti yağmurlarıyla “2011’e” kucak açtık.

Her geçen sene, gelen senenin ara sayfaları arasına sıkışıp kaybolur. Sayfalardaki kopuşlarının, ömrümüzün her anından da, zamanlar götürdüğünü bile bile, yeni yılın umuduyla yada umutlarıyla gözlerimizi yeniden açayoruz 2000′lerin 11.yılına. Her birimiz bugünün özel duygularıyla, yeni yıla kutlamalarla giriyoruz. Bana kızmayın ama! Değişen hiç bir şey olmadan; 31 aralıktan, 1 ocak gününe yorgunluklarla adım atıyoruz. Eğlenmek için, ülkemizde yeteri kadar bayramın ve haftanın kutlandığı zamanımızda, artık böylesi günlerinde pek bir önemi kaldığına inanmıyorum. Diyeceksiniz ki! Bu nasıl bir yeni yıl yazısı biliyorum. Aynanın diğer yüzünü, görmek gerektiğine inanıyorum. Ekonomik tedbirlerin alınması gereken bir zamanda; su gibi tüketilen içeçeklerin, ortalığa saçılan eğlenmek adına paraların, sabahlara kadar yanan elelktiriğin ve akan suyun kim verecek hesabını merak ediyorum. Ayın 31 de eğlenip 1 Ocakta açız, aldığımız para bize yetmiyor diye, sızlanmaya hiç birimiz hakkı olmadığı da ortada.

Evet, yeni umutlarla gelen bir yılın daha hepimize huzur, sağlık ve güzellik getirmesi diliyorum. Çünkü dilemekten başka bir şansım yok. İnananımız da, inanmayanımız da dualarla karşılıyor, bir sonraki seneyi. Alengirli umutların kırılgan noktasında boşuna bir günü tüketmektense, tefekkürümü ikrar etmeyi yeğliyorum. “Tarih tekerrürden ibarettir, huzur tefekkürden ibadettir.” boşa söylenmemiş.  Bu cümleleri kurduğum için beni; umutsuz, bedbaht, bedbin, olumsuz bir kişilik olarak sanmayın. ama gerçekleri görmezden gelmekte karakterimin derinliklerini incitiyor. Birileri sokak köşelerinde bir dilim ekmek diye dilenirken bir gecede sokaklara dökülenlere ve yapılan israfa kalbim razı olmuyor. Sonuçta; Avrupa’nın kutladığı bir bayramı neden bizde kutlayalım, bu da ayrı bir safsata bana gör. Batı biz müslümanların hangi bayramına kucak açmış ve kutlamış…

2009 yaşanılan yada daha öncesinde dünyayı kasıp kavuran ne bitti ki neler kayboldu ki hayatımızdan. ne katıldı ki hayatlarımıza. 2010’da  alemi, sarsan bir sürü kırık-dökük hayallerden 2011 sadece ve sadece umut edilecek bir kaç kelime kaldı.

2010′da açlık sınırı bir karış daha arttı,

2010′da işsizlik katıyla katlandı kendini,

2010‘ insan ruhu derin bölünmeler yaşadı depresyonlarla,

2010‘da aile kavramı iyice çıkmaza girdi, boşanmalar için 2011 bekleniyor,

2010‘da Filistindeki akıtılan kan mı  durdu? İsrail’in müttefikleri filistine destek mi oldu? Ve çocuklar babasız ve anasız kalmaktan mı kurtuldu?

2010′da Açılım üzerine açılım yapan divanı devlet açıldıkça boğulma tehlikelerinden mi kurtuldu?

2010‘da kaosların çıkmazında kaoslar mı sona erdi?

2010‘da referandumla gelen yenilikler mi  oldu? Yenilik adı altında yapılan yenilgiler mi değişti?…

Birileri hala birilerine bunları anlatıyor ve sonuca ulaşmaya çalışırken, biz hala bir gün fazladan yapacağımız israfın peşindeyiz. 2011 ne getirir hepimizde göreceğiz yaşadıkça. Ama lütfen! Eğlenmenin de bir sınırı olduğunu bilelim.Kimseye zarar vermeden, israf etmeden ve de adabı muaşeret kurallarında karşılayalım 2011’i...

Ve 2011, (2012) için açılan umut kapılarının başlangıcı olur inşallah.

M.ö…M.s….İlkçağ…Ortaçağ…Yeniçağ…Yakınçağ…1900…2000…2011…Zaman insanları hiç düşünmeden geçiyor. Seneler başımıza değil yüreğimize yağmur olup akıyor sel sell.. AAA kapıyı biri çalıyor galibaa aç kızım bak..

-Anneeeeee 2999 gelmiş…Ama arkasında biri var adı Azrail’miş