Hasan TANRIVERDİ

Bizim hikâyemiz; “ormandan odun, yaprak ve çayır taşımaya, artık dayanamıyorum, çile çekecek gücüm kalmadı,” diyen annemin, sözleriyle başladı. Çünkü kış...

Yılların arzuhalcisiydi. Daktilosunu adalet sarayının önüne koyar ve yazmaya başlardı. Daktilom, yılların izini taşıyor, antikadır ama saat gibi işler, derdi....

İşportacı Serdar’ın ağzı hiç kapanmazdı. Söylediği her kelimeyi, lastikten çok uzatırdı. Onu dinleyen, sabahı ederdi. Sustuğunu ne zaman göreceğiz diye...

Motor ustalarının yanında, yardımcı olarak çalıştım. Gecemiz gündüzümüze karışıyor ve bozulan aksamları onarıyorduk. Gemide iş disiplini her şeyin üstündeydi. Ustaları...

Engeline rağmen, kendine güveni tamdı. Beklentisi, hayallerini aşmazdı. Okul arkadaşlarına olan, sevgisi öyle güçlü bir bağdı ki, engeline üstün gelirdi....

Unutulmak ne acı, bu ifade karşılığını da doğrular. İnsanı, unutmak da acıya yöneltir. Bu acılar, yumak olur ve çileye dönüşür....

Emekliyi tanımlamak, kolay olmasa gerektir. Çünkü onlar, bakar ama görmezler. Böyle gelmiş böyle giderler… Mahkumdur, açlığa ve sürünmeye. Benekli ceylan...

Vadinin seslerini, kaydetmek için deredeydik. Öncelikle su, rüzgâr ve kuşlardan fısıltılar, duymaya başladık. Buna rağmen, yeni bir sesi, kayıt altına...

Sis, vadiyi kaplamış ve içimi karartmıştı. İçimin kararmasıyla güne başlamak, moral çöküntüsüne neden olmuştu. Gözümü nereye döndürürsen, karşımda sisti. Hava...

Sazın telinde aradım hayatın izlerini. O izlerdeki yaşanmışlığı… Sevgi ve mutluluğu… Sazın telini tıngırdatarak yaşantıyı tanıdım. Yaşam izlerini belirledim ve...

Bavulu kaldırdığında, bir tarafa yastı. Eşikten adımını, zorlukla attı. Hatta düşecek gibi oldu. Kader ağını örer, fark edersen, tepe üstü...

Söylentiye yenisi ekleniyordu. Sonuçta evinin önünden kayıplara karışmıştı. Bir haftadır, aranmadık yer kalmamış, izine dahi rastlanmamıştı. Ece’nin üç yaşındaydı. Annesi...

Kalemdi, bir dokunup bin ah işittiğim. Kalemdi, dirayetli ve sözünün eri. Kırmadan, eğilip bükülmeden, varlığını ispatlayan. Kalemdi beyaz sayfada, nokta...

Yoğurtçunun megafona benzer sesini, zilden önce duyardık. Genelde okuldan yeni gelmiş olurdum. Yüksek sesiyle yoğurt kabına el atarken, köyde sütün...

Zaman geçerken, “hey gidi günler” içimizdeki anılarımızı alıp götürüyordu. Nafile yere, “hey gidi günler” diyoruz. Hey gidi, tomurcukları açmadan soldurduk,...