Asuman ORHAN

Herkes hasta olur da Asuman eksik kalır mı? Faranjtin etki göstermesiyle vücudumda ki tüm gücü kaybettim. Ağrılar sızılar az ama...

Bila noksan, eksiksiz bir hayattır sürdüğün. Ya da öyle sanırsın. Alışkanlıklara ayak uydurur, tekrarlara kapılırsın. Şimdiye değin nasıl yaşadıysan öyle...

Her çocuk gibi okulun biteceği günü dört gözle beklerdim. Bir mahkum gibi her gün takvimden geçen güne bir çizik atardım....

Gülmenin, gülümsemenin yakışmadığı insan yoktur. Fakat öyle insanlar vardır ki; onlara gülmek apayrı yakışır. Normal duruşu bile gülümsüyor havası verir...

Her gün ne sancılar, ne kıramplar çekiyoruz… Kıskançlık krizleri, fesatlıklar, iki yüzlülükler, riyakarlıklar, bencillikler… Şu güzel hayatı, şu güzel dünyayı...

İnsan yazamaya ara verince, kelimeleri bir araya getirmekte zorlanıyor ve nereden nasıl başlayacağını bilmiyor...  Yazacak ve söyleyecek çok şey var....

Hayat bir ikilem... Yalnız kalmak istersin, yalnızlıktan nefret edersin. Kimseyi anlamazsın herkes beni anlasın dersin. Bencilliklerle geçen ömrü yalnız başına...

Günlerdir dilimde, MFÖ'nün bu Mecburiyetten isimli şarkısı gezip duruyorum. Sözler o kadar güzel ve yerinde ki; Eve gitmek mecburen, işe...

Hayatta hiç bir şey kalıcı değildir unutma. Bugün sahip oldukların yarın olmayabilir.Parana, malına, mülküne, şanına çok güvenme Bir gün terk...

Ne meraklıyız acı çekmeye, acılarla yoğrulmaya, insanları acılarımızla kandırmaya... Ne çok film izliyor, ne çok kitap okuyoruz ki;hayatımızı olduğu gibi...

Bu aralar beynimin sulandığını hissediyorum. Bazen de uzaydan geldiğimi düşünüyorum. Çünkü kendimi bu dünya ya çok yabancı hissettiğim anlar çok...

Bakma yerimi yadırgayıp yatağımı aradığıma, Şımarıklıktır benimkisi...Senin soğuk kaldırımları rahat bir yatak, gazete parçalarını yorganınmış gibi kullanıp, rahat uyumanı kıskanırım....

Beni çok sevdiğini biliyordum. Ama onu tanıdığıma başladığım andan itibaren, sevgisini hiç bir zaman tam olarak anlayamadım. Bazen mutluluk verdi...

Herkesin derdi kendine göre büyüktür... Yerinde kullanılmış ve doğru bir sözdür. Yaşadığımız sıkıntıları, rahatsızlıkları sadece biz yaşıyormuş gibi bir havaya...

Çemkiremedim işte; Oysa ne büyük hayallerim vardı… Kalemimle iş birliği yapıp rezil edecektim onları… Çok içerlemiştim yaptıklarına, inceden hesaplar yapmıştım....