Binyamin! Ne yaptın!?

Obama nezdinde ABD artık panik atak hastası çocuğunu zaptedemez duruma  geldi. Öyle diyordu dünkü Washington Post  gazetesinin yazarlarından biri: Obama could not handle it. Amerikalıların gözünde Israil bu saldırıyla “iyi halt yedi!” Hem de yardım filosuna! Hem de gemilerden birine, yedi sene önce Filistin direnişine katılıp,  İsrail buldozerinin önünden çekilmediği için, ezile ezile toprağa gömülen Rachelin isminin verildiği yardım filosuna saldırmanın savunulacak bir yeri kalmış mıydı? Ne güzel tüm dünyaya İran hedef gösterilmeye çalışılırken, olacak şey miydi bu saldırı! Dünya İran’ı konuşmak yerine –aptal kafa- şimdi seni konuşuyor!

Çiçekleri deviren ve sonra üzerinde tepinen, komşunun camını kıran, komşu çocuğunun kafasını yaran, annesinin bir başka arkadaşıyla konuşmasına izin vermeyen Binyamin nezdinde İsrail için artık hiç bir mazeret kalmadı.

Ama yine de Obama İsrail’i kınayamıyor! İsrail’i kınamak demek ABD için ciddi bir kaos(muş). Oysa ki Israil 60’lı yıllarda ABD’nin askeri bir gemisini batırıp, onlarca askerinin ölmesini sağlamakta hiç de sıkıntı duymamış.

Sabah işe giderken gece saat iki ve beş sularında I.H.H’dan cep telefonuma gelen kısa mesajları gördüm. İlkinde İsrail savaş gemilerinin tacizinin başladığından; ikincisinde ise ölü ve yaralıların olduğundan bahsediyordu ve protestolar için çağrı yapıyorlardı. Sabah herkesin dilinde bu olay vardı. Genel olarak, filonun tedbirsiz gönderildiğinden, askeri gemilerin eskortluk yapması gerektiğinden veyahut İsrail’in günler öncesinden uyardığından, başından beri hiç gidilmemesinden bahsediliyordu… Ne büyük bir acziyet… Aciziz, idealsisiz bana dokunmayan yılancıyız ve tüm bunlara göğüs gerebilecek cesarette, kendini ve tüm sevdiklerini bu özgürlük uğruna feda edebilecek insanlar için ne kadar kolay konuşuyoruz. Rachel’in tankın önünde diz çökmüş görüntüsü gözümün önünden gitmiyor. O bunu başaran nadir insanlardan biriydi. Bir başkasının acısını yüreğinde hissetmiş ve İsrailliler gibi yaşamaktansa Filistinliler gibi ölmeyi tercih etmişti.

“Ben Tayyip Erdoğan’ın yerinde olsam gider bombalarım!” diyen de vardı elbette. Hatta ben de dedim o sinirle! Madem adın deliye çıktı, git bombala be başkanım! dedim ama Allah’tan benim gibi fevri davranmıyorlar. Uluslararası siyaset civa havuzu gibi… Küçük bir ivme ile olayların nereye nasıl gideceği belli olmuyor. Nitekim, Davos’ta “siz öldürmeyi çok iyi bilirsiniz” dediği Şimon Peres, Tayyip Erdoğan’ı yine haklı çıkarmıştı. Washington Post yazarları, Tayyip Erdoğan’ın ABD’yi, NATO’yu ve AB’yi (yapılan uluslar arası hukuksuzluğu tescillemek adına)  iş başına çağırmış olmasının İsrail’in yaptıklarının bu sefer üzerinin örtülemeyeceğini üstüne basa basa yazmışlar.

Peki bu arada Türkiye’de neler olup bitiyor? İsrail’in yardım filosuna saldırmasından üç saat (diyor haberler ama bana gelen ilk kısa mesaj 02:02:48) önce Hatay’daki deniz üssüne (teröristlerin) roketli saldırı düzenleniyor (saat 00:40); bugün ise (2 Haziran, Salı) Hakkari’ye saldırı düzenleniyor ve ülke içindeki bu saldırlar bir gün önceden İmralı’daki adamın (siz deyin terörist başı, ben diyeyim global Ergenekonun uzantısı) savaş çığırtkanlığına bağlanıyor. Hala yiyor musunuz siz bu haberleri? Türkiye’nin Israil üzerindeki elini zayıflatmak için yapılan/yönlendirilen saldırılar değil de nedir bunlar? Vicdan sahipleri zaten biliyorlar; ne zaman Türkiye’de güzel birşeyler olmaya başlasa, ne zaman Türkiye istikrara koşsa, global düzeyde gücünü toplamaya başlasa  bir yerlerde bombalar patlar!

Ne zaman bu bombalara karşı duruşumuzu netleştirirsek o zaman işe yaramadığını anlayacaklar elbette.

Bombalar patlamasa medya bombalarını patlatır. Fatih Altaylı’nın NTV’de söylediklerini okurken gözlerime inanamadım. Dünya tarihinden ve kendi tarihinden bi haber olan bir gazeteci olur mu yahu? Hamas’ı PKK ile özdeşleştirmiş! Bakın savaş sebebi olur mu mealinde gelen bir soruya nasıl bir cevap geliyor: “İş buraya kadar geldiyse zıvanadan çıkmış demektir. Bu savaş sebebi falan değildir. Şunu da unutmamak lazım, İsrail’in bazı hassasiyetlerine de saygı göstermek gerekiyor Türkiye açısından. Diyelim ki Avrupa’dan bir grup serseri, -Biz PKK’ya yardım götüreceğiz- deseler ve İskenderun Limanı’na demir atmak isteseler Türkiye ne der?”

İçimizdeki İsraillileri tanımalıyız artık…