Teknolojinin hızına yetişmeye çalışırken mekanikleştik. Sabahtan başlayan her şey akşama neticelenmiş oluyor. Dostlukların, arkadaşlıkların ömrü kısaldıkça kısalıyor. Emeksiz yemek gibi...

Yazan birinin kendini anlatamaması ne kadar da kötü bir his. Oysa, kelimeleri sihirli kılan kalemi elinizde tutuyorsunuzdur. Bazı zamanlarda iliklerime...

Özgürlük nedir ki bir dağın göğsüne serpilmiş kırçiçekleri kadar bırakmak kendini rüzgâra. İnsan sığınacak bir liman, tutacak bir el, yaslanacak...

Büyüyünce ölüyor insangülüşü,şafağı söker gibi gecedendoğup doğup ölüyorher yeni gün...Sonsuz boşluğu yalnızlığımla doldurmanın tarifi yok bende..Ruhum incecik bir gelincik, rüzgârlara...

Babamın emeği okyanus kokardı... Babam evin çatısını sevgiyle örmüștü, annemin şefkatli elleri tutmuștu ayakta yuvamızı... Babamla birbirimize içimizi açamadık hiç,...

Kahır I Her seferinde daha derine iniyor yaralarım, o kadar beceriksizce seviyorum ki; kendi hanemden eksiliyor hep giden. Öğrenemedim daha...

Rüyasını görüyorum gelişinin gidişine nazire. Anlıyorum ki; inceldiğimiz yerden kopuyor kıyamet toz duman dinlemeden... Mecnuna düşen gölgeden sızıyorsun içime, tuz...

Can sızım, yüreğimi acıtan en nadide vatan hasretim. Ülkem kokuyor nefesin. Sana gurbetten kır çiçekleri yollayamıyorum, kokumun sindiği bir mektupta....

(öykü/deneme) Kabıma sığamıyorum, hasreti tüketmek adına yol alıyorum, daha önce hiç görmediğim bir şehre doğru... Yanımda oturan kadının bitimsiz sorularına...

Git ve öl lütfen /Bak nasıl da geçiyor insan seli değince kanatan yaralarımıza./ Ne sandık ki çok mu kolay olacaktı...

Çocukluğumun piramitlerinde dolaşıyorum, sığınamadığım sığınaklarımda. Ne kadar güvenliymiş dünya ne kadar beyaz. Bayatladı mı her güzel şey büyüdükçe ben. Dama...

Oysa kıyısındaydık huzurun, azabı seçtik... Son bir masal okumak istemiştim ve inanmak... Hikaye oldu... Son kez sevmek, bir şiirle şairin...

Sevgilim, nisan yağmurum, ay yüzlüm... Bırak geçsin zaman, boş ver unuttum say vedasız gidişini. Gözümü kapamadan gömüldüğüm tek karanlık sen...

Her insanın kuytusunda demlenmiş koyu bir yalnızlığı vardır... Paylaşılmayı bekler bir diğer demini bulmuş yalnızlıkla. Sonsuza dek uzayan yalnızlığımıza ördüğümüz...

Tunaya atılan mektuplar Can düşüm, düşün ki dünya bir labirent ve birleşti yollarımız. Üstü açık yaralarını şefkatimle örtmeye geldim. Gözlerimdeki...