Hiç birimizin ağzından şu deyim eksik olmaz “dünyaya yeniden gelme şansım olsaydı” olmayacağını bildiğimiz halde dilimizden düşürmeyiz. Daha çok hayatta beklediklerimiz olmadığında, yaptığımız hatalarda ya da pişmanlıklarda.Evet, bir yaşam hakkım daha olsaydı ya da dünyaya yeniden gelme şansım olsaydı yaşadığım hayatı daha farklı yaşardım. Belki pişmanlıklarım olurdu ama belki de daha güzeli de olabilirdi.
Hayat içinde aynı insanlarla mı dost olurdum, aynı hatalarımı yapardım, bilinmez. Adına dost diyebileceklerim olduğu gibi vefasızlara da rastlardım belki de yine. Onlarla aynı yolda yürür müydüm, aynı masada yer alır mıydım, aynı duyguları paylaşır mıydım bilemiyorum.
Hayatım hep böyle kahırlımı olurdu, hep çilelimi yaşardım, böyle hep merhametli ve hoş görülümü olurdum. Belki de hayata daha farklı gözlemi bakardım, acımasız vefasız ya da boş bir insan mı olurdum.
Bu kadar duygusalda olmazdım belki, herkesi kendim gibi görmezdim, herkese inanmazdım, herkese içimi açmazdım, hep doğruluktan yana olmazdım. Kim bilir dürüstlüğün ceremesini de çekmezdim, kimse bana yüz çevirmezdi, kırılmazdı da.
Belki bende başkaları gibi ihtiyaç duyduğumda insanları kullanır, herkese farklı görünürdüm. Düzen öyle olduğuna göre belki daha çok sevilen ,beğenilen biri olurdum. İyi niyetli olmak yerine herkese kendini kabul ettirebilecek bir yapıda farklı bir insan olurdum.
Hep veren olmayıp almasını da bilen, hep üzülmek yerine birazda üzen, özünü meydana sermek yerine karşıdakinin hoşuna gidecek şekilde yalan söyleyip süslü laflar edebilen ve sonradan ben senin aradığın değilim diyebilen biri olurdum.
Hep benden beklenen, hep bana göz dikilen bir çevrem, akrabam, eşim ve dostumda olmazdı belki. Bana değer veren her fırsatta yanımda olan verdiğim emeğin karşılığını bilen benim için değerlisin diyebilen dostlarımın da olmasını isterdim. Hayata küsmeden, isyan etmeden, günü yaşayan beleşçi ya da serseri biride olabilir dim.
Hiçbir sorunu olmadan onun bunun peşinden koşan, boş işlerle uğraşan, insanlara yalan söyleyip duyguları ile oynayan, onlardan faydalanmaya çalışan biri olmayı hiç istemezdim ama.
Yine aynı kişiyi mi severdim, sineye çeken hep ben mi olurdum, kırılan, üzülen, terk edilen ben mi olurdum bilmiyorum ama ben yine şimdi olduğum gibi ben olurdum.
Başı dik, özü sözü bir, kendi ile barışık, sorunlarına boğulmuş, değeri kıymeti bilinmemiş, hak etmediği durumlar yaşamış, vefalı, yüreği sevgi dolu ve de doğruluktan ayrılmayan, insanlarla alay etmeyen, onlara olmayacak vaatler vermeyen şimdiki kişiliğim gibi olurdum. Bana göre olan budur işte.
Hayatımda binlerce insanla karşılaştım tanıştım kaynaştım. Çok insanı kaybettim, acılar yaşadım, ölümler gördüm. Ezildim, üzüldüm ama asla benliğimi kaybetmedim.
Dostlarımı, akrabalarımı, arkadaşlarımı toplayacak olsam ve bir bir sorsam benden şikâyetçi olanın çıkmayacağından eminim. Bilerek ne kimseye haksızlık ettim, ne kırdım ne de gururu ile oynadım.
Hep sevdim beğendim ve hayran oldum. En yalnızlıklarında yanlarında olmaya çalıştım. Acılarına onlarla üzüldüm, sevinçlerine onlarla sevindim.
Hele can dost dediklerimi hiç ama hiç unutmadım. Onlar ben var oldukça benimle beraberdirler. Bunların içinde iyi ki tanımışım dediğim ve değer verdiğim öyle insanlar var ki bunlar ne unutulur nede vazgeçilir.
Benimde bir insan olduğuma göre yaşanmamış ukdelerim ve keş kelerim mutlaka vardır.
Yaşamam gerekirdi deyip te yaşayamadığım ukdelerim, keşke şöyle olsaydı dediğim keş kelerimin olduğu gibi, keşke bu kadar güvenmeseydim, inanmasaydım dediğim insanlar tanıdım. Bunlarla dost oldum bazıları hep yanımda oldular bazıları ise istedikleri gibi olmayınca çekip gittiler.
Keşke bu seçimi yapmasaydım bu yanlıştı dediğim kararlar, yanlış edindiğim dostluklar oldu. İnsan yaşadıkça hayatın tecrübesini daha açık öğreniyor.
Hatta bazı insanlarla aynı kökten olmasaydım dediklerim bile oldu. Fakat kendimi o kadar iyi bildim ve iyi oldum ki bütün keş kelerimin üstünü örtmeye yettiler.
Yaşadığım hayatın bunca tecrübesine dayanarak söylüyorum ki yeniden yaşama şansım olsaydı ben yine ben olurdum.
