Bu gün hep seni düşündüm, aklımdan hiç çıkamadın sanki gözümün önünde gibiydin. Caddede yürürken, bakkala giderken hep görüyordum seni. Özlemin o kadar işlemiş ki içerime inan hiç çıkmıyordun, hep yanımdaydın sanki.
Hep, hasret, özlem ve sitem dolu türküleri dinledim Pek çoğuna da eşlik ettim bu gün. Bazılarını da seninle birlikte söyledim.
Sana kavuşmamın, senin olmamın mümkün olmadığını bildiğim halde yine de seni özlemek istedim. İnan hem de çok özledim. Gördüğüm herkesi seni sandım hep.
Hiçbir zaman beni sevmeyeceğini bildiğim ve bunu istemeye hakkım bile olmadığını bildiğim halde ben sev istedim bu gün. Neden oldu bilmiyorum ama üzerime bir gariplik çöktü ezildikçe ezildim.
Sonra kahrettim hayata, geçen yıllarıma ve dedim kendi kendime, hiç gerek yokken içimi sızlatmasan, keyfimi bozmasan olmaz mıydı? Şimdiye kadar gülmedin hiç, şimdi neden gülümsedin bana. Yollarıma engel koydun hep bir adım ileri gidemedim, öyle bağladın ki beni her yerimden kıpırdayacak halim bile kalmadı.
Neden açtın şimdi engelleri, yolu sonu nereye gidecek onu da bilmiyorum aynı yerde bekleyim mi yoksa yol nere gider. Hayat onu söyle sen bana deyip kahrettim hayata.
Ama bilirim ben seni hayat, bırakmazsın peşimi, dalga geçiyorsun benimle. Çekmedin bir türlü ellerini yakamdan. İşte sana isyanım sitemim bundandır.
Sana o kadar sıcak umutlarla bağlanmıştım ki ben, ama sen hep üşüttün beni, buz gibi sürprizlerinle. Beni hep zor sınavlara tabi tuttun çok çalıştım ama başaramadım. Başardımsa da sen hakkımı yedin. Sana nasıl isyan etmeyim, nasıl sitem etmeyim. Sen hep kazandın kaybeden hep ben oldum.
Sana yürekten bağlanmak istedim, ya ben beceremedim ya da sen izin veremdin. Nedir benden istediğin bilmem ki. Bütün kahrın, bütün yükün neden benim üzerime, bırak artık yakamı yeter.
Sana acı hayat diyorlardı da neden diye düşünürdüm çok doğru söylemişler. Acı olduğun kadar da zalimsin, hem de vefasızsın.
Bana olan gülümsemelerinde hep yalanmış, inanmıştım sana ama yine kandırdın beni.
Olmayacak zamanlar da umutlar veriyorsun, şimdi daha çok hırpalıyorsun beni. Ama acıda olsan, zalim de olsan senden ayrılmakta elimde değil ki. Anlaşılan sen ne zaman yok sayarsan o zaman bitireceksin beni. Sana karşı nasıl direnebilirim, ne kadar dayanabilirim onu ben de bilmiyorum.
Ama şunu iyi biliyorum bir gün beni de bitireceksin ve yine sen kazanacaksın. Kaybeden yine ben olacağım. Karanlıkta kaldığımda bir ışık yakıp tam yolumu bulacağım sırada geri söndürdüğün gibi. Biliyorum seninle baş etmek kolay iş değil.
Şimdi karşıma çıkardığın fırsatları yıllar önce sunsaydın olmaz mıydı? Tamam, sende diyeceksin kader diye, öyle olsun ne yapalım. Kader buysa razı olmakta bize düşer. Kaderi değiştiremeyiz ama sen çek ellerini artık yakamdan olmaz mı acı hayat. Usandım artık senden, kaderim neyse tek başıma ben yaşayım o kaderimi. Benden bir alacağın da kalmadı ne istedinse aldın fazlasıyla,acıda olsan birazda ben seni yaşayım.
