Yaşam şartlarımı yıldırıyor beni yoksa gördüğüm çirkinlikler mi bilmiyorum ama sanki hayat çekilmez oldu. Pek çoğumuz içinde böyle olduğu kansındayım.Belki hayatından memnun olanlar vardır o da neye karşılıktır anlamadım. Tarih boyunca bir arada yaşamış olan insanımız ne oldu da bir birine düştüler. Düşüncelerimiz mi değişti yoksa ruhumuz mu değiştirildi.
Kimse bir birini anlamıyor. Ne tarafa bakarsan bak gördüğün hep aynı. Yürekler katılaşmış, bedenleri kötülük sarmış. Merhametli olanlarda hep bir kenara itilmişler sanki. Herkes gölgesinden kaçar gibi gerçeklerden uzaklaşıyor her geçen gün. Doğru bildiği halde bu doğrudur demek gelmiyor içinden. Dayanışmanın ve paylaşmanın yerini çıkarlar almış, akrabalık hısımlık ortadan kalkmış.
Kime ne yapabilirimde işini bozabilirim ya da birilerine düşman edebilirim telaşına düşmüş insanlar. Yurdumuzun doğusunda batısında, her yerinde yaşayan bizim insanımızdır. Bizi birbirimize düşürüp kendine pay çıkarmak isteyenlere o kadar teslim olmuşuz ki elimizdeki ekmeğimizi bile alsa sesimiz çıkmaz olmuş.
Atalarımızın bize bıraktığı maddi miraslar talan edilmiş, manevi miraslar ise ayaklar altına alınmış. Biz millet olarak zalimin karşısında, mazlumun yanında yer olmayı öğrendik büyüklerimizden. Vatan topraklarını kutsal bildik bayrağımıza saygı duyduk. Çiğnetmedik kimseye.
Geçmişten ders alarak ibretle baktık geleceğe. En önemlisi aynı topraklar üzerinde birlikte yaşadık. Kurtuluş savaşını birlikte kazandık. Birlikte güldük, birlikte ağladık, birlikte sevindik, birlikte üzüldük. Aynı yağmurda ıslandık ve aynı ateşte ısındık. Bir ekmeğimizi ikiye böldük hep. Sen ben kavgamızda olmadı hiç.
Bu gün bize ne oldu da düşman olduk birbirimize, aramıza kimler girdi, böyle olmamızdan kimler ne sağladı. Biz neden böyle bir oyuna geldik. Üzerimiz de uygulanmak istenen palanlara neden malzeme edildik. Dün hepimiz bir arada yaşarken, her şeyimiz yeterken bu gün neden dağıldık neden yetmez oldu yetenlerimiz.
Bu işin içinde bir iş olduğunu herkes biliyor bilmesine de acaba kimlerin işine geliyor da bizim bu duruma düşmemize seyirci kalıyorlar. Bizler neden onların seyirci kalmasına göz yumuyoruz. Daha ne zaman aklımız başımıza gelecek. Daha neleri kaybetmemiz bekleniyor. Vatanını, milletini seven her insanı derinden yaralamıyor mu bu kaygılar.
Bu gün beni sokmayan yılan bin yaşasın diyenleri o yılan yarın mutlaka sokacaktır. Bu yılanın başını birlikte ezmemiz gerekmiyor mu? Bu gidişin sonu nereye varacak. İnsanlık adına düşündürüyor beni. Fakat hepimizin aynı düşüncede olması gerekir. Her fert üzerine düşen görevi yapmalı ki birliğimiz ve düzenimiz bozulmasın. Düşmanın karşısında güçlü olabilelim. Eğer birlikten güç doğacaksa sen ben değil biz olmalıyız hemen.
Önceleri nasıl beraber yaşadıysak aynı durumda yaşayabilmeliyiz. Oralı ya da buralı olmamız önemli değil asıl önemli olan insan olmamız. Öyle ise karşılıklı anlayış içinde olmalıyız. Hep birlikte sahip çıkmalıyız değerlerimize. Üzerimiz de oynanan oyunlara itibar etmemeliyiz.
Bu oyunların üzerimiz de uygulanmasına destek olanlara ve göz yumanlara söyleyecek sözümüz olmalı. Eğer biz özümüze sahip çıkarsak hiçbir güç bozamayacaktır düzenimizi. Yaldızlı laflarla kafamızı karıştırıp, gözümüzü karartanlara rağbet etmemeliyiz. Bizi olmak istemediğimiz yerlere sürükleyenleri bizde silip atabilmeliyiz. Hiç unutmamalıyız bu gün başkalarının başına gelenler yarın bizi de rahatsız edecektir. İşte o zaman eyvah demenin de bir faydası olmayacaktır.
