Herkesin farklı bir tanımı olsa da, sonu belli olmayan bir yoldur hayat. Bu yol bazılarına güllük gülistanlıktır, bazılarına toz dumandır. Bazılarına da aşılması zor olan karlı dağ başları gibidir.
Nerde başlar, nerde biter, nasıl geçer bilinmez. O hayatı kimiler zevk sefa içinde yaşarken kimileride bir ekmek uğruna feda eder kendini. Kimileri doğduğu yeri vatan tutarken, kimileri de gurbet elleri mesken edinir kendine ve doyduğum yer vatandır der avutur kendini.
Onlar için orda devam eder hayat. Acıyı, özlemi, hasreti bir arada yaşar pek çoğu da bu hayat içinde. Hangisine öncelik vereceğini bilmeden. Bir tercih yapmak istersin kendi adına, hayaller kurarsın onun üzerine ama hayat seni bırakmaz. Ummadığın işler gelir başına, beklemediğin olaylar yaşarsın, öyle an gelir ki hayat bu mu deyip isyan edersin.
Adına şarkılar türküler yakılan bu hayat çok çabuk harcadıkları için bir anlam taşımadığı gibi hayatın demini sürenler içinde vazgeçilmezdir. Kimileri ondan her an kurtulmak isterken, kimileri ise daha uzun olmasını ister hayatın.
Önüne ne zaman, neyin çıkacağını bilemezsin. Kimin ne yapacağını, nerden neyin geleceğini bilemezsin. Bazen çok şey alıp götürür senden, engel olamazsın. Kaderine boyun eğersin ya da şansına küsersin. Getirdiklerine sevinir, götürdüklerine üzülürsün.
Çoğu zaman da hayatın sana getirdiklerinden kaçmak istersin ama kaçamazsın, çok çabuk yakalar seni. Böyledir işte hayat, anlayamazsın bir türlü. Anlayabildiğin tek gerçek ise onun acısını çekmeden mutluluğu bulamamaktır.
Adını koyamadığın, benim diyemediğin, ne kadar uzağında, ne kadar yakınında olduğunu bilemediğin bir özlemdir hayat. Ne tam olarak kabullenebilir, ne de ondan ayrılabilirsin. Hayat için seversin, üzülürsün, ezilirsin.
Yaptıklarının karşılığını alamadığın zaman yine ona kızar, yine ona sitem edersin. Ama o seni hiç duymaz, aldırmaz yakınmalarına. Yine yapar yapacağını. Kimilerine ganimetler sunarken, yüklü miraslar devrederken, kimilerine zehir eder kendini ve nefretler yağdırır kendine. Onun hiç umurunda olmaz senin nefretin ve kinin, senin ona mecbur olduğunu bilir. Dönüp dolaşıp ona yeniden sarılacağını bilir.
Onunla mücadele etmek zordur, hele karşı gelmek haddine değildir. Bunu düşündüğün zaman zararı çeken yine sen olursun. Her şeye rağmen o devam eder, onu yaşamak yine güzeldir.
Hayatın bize öğrettikleri de çoktur. İnsanları ne kadar düşünürsen düşün onların seni düşünmediklerini öğrenirsin. En fazla önemsediğin kişilerin senden uzaklaştıklarını öğrenirsin. İyi insan olmanın hep iyi sonuçlar getirmediğini öğrenirsin. Kalbin ne kadar kırılmış olursa olsun hayatın senin acılarından durmayacağını öğrenirsin. Ama hereksin dilinden düşmeyen o söz yine bağlar seni hayata. Hayat sen neymişsin meğer der devam edersin var olan yaşamına. Yeryüzünün hep düz olmadığı gibi, her insanın hayatı ve ona bakışı da farklı olacaktır elbet.
Bazıları çok rahat yaşarken hayatı, bazıları çile çekmektedir. Bazıları özünden ayrılmazken, bazıları hiçe saymıştır her şeyini. Sonuçta hayat devam eder ikisi içinde. Kimi hazin gider, kimi de rezil. Ama gidiş hep aynı yöne ve hep aynı yeredir.
Meğer ne de zormuş bu hayatı yaşamak bizlere.
