Hani halk arasında, kadir bilmezlik, nankörlük, ahde vefasızlık, hatta ihaneti de içine alan bir söz söylenir:
‘Adamın biri, bir vatandaşa bağ bağışlamış, vatandaş bağ bağışlayanı bir salkım üzüme hasret bırakmış!”
Sözü “ŞEHİTLER GÜNÜ”ne getireceğim!
Şehitler Günü’ne gösterilmeyen öneme getireceğim…
Atalarımızın, dedelerimizin, ninelerimizin, henüz aradan 100 yıl bile geçmeyen ÖLÜMLERİNE getireceğim…
Gerçi onlara ÖLÜ denmez, biliyorum. Fakat belki biraz UTANIRIZ diye böyle diyorum…
Hatta o zamanın genç delikanlılarına getireceğim sözü! Genç kadınlarına, kızlarına, hatta beşikteki bebeye getireceğim… Hatta ve hatta kağnıyı çeken ÖKÜZE getireceğim!
Dediğim gibi belki biraz UTANIRIZ onlardan!
Daha dün sayılabilecek (96 yıl) bir zamanda, neden bizler için CAN VERDİKLERİNİ anlamaya zorlamak istiyorum!
Evet neden? Değer mi bizim gibi HAYIRSIZLARA?
Anladık mı? Anlayacak mıyız?
Ne zaman anlayacağız?
Neden bir 18 Mart’ta, bir Cumhuriyet Bayramında, bir on kasımda, tören alanlarında şöyle gurur verici, ATALARIMIZIN MÜCADELESİNE yakışır bir tablo sergileyemiyoruz? Onları PİŞMAN ettirmeyecek bir birliktelik sağlayamıyoruz?
Neden bu VURDUMDUYMAZLIK?
Neden bu UMURSAMAZLIK?
Ekmek istemiyorlar, aş istemiyorlar… Para pul istemiyorlar… Bir FATİHAYI ve bir SAYGIYI, ANMAYI neden çok görüyoruz?
İngilizlerin, Fransızların, Yunanlıların egemenliği altına girseydik, AZINLIK olsaydık inim inim inleseydik sanırım onların verdiği mücadeleyi bugün çok daha iyi anlardık diyorum! Çünkü biz; “ÖLÜMÜ GÖRÜP, SITMAYA RAZI” olanlardan olmuşuz! Amaçsız, gayesiz, günü birlik yaşam sevdalısı olmuşuz!
Fazla değil, 96 yıl önce Atalarımız, kanlarıyla bu toprakları suladılar! Uğruna can verdiler ki bizler RAHAT ve HUZUR içinde yaşayalım!
Peki Yaşıyor muyuz.
HEM DE DELİKSİZ UYUYARAK!
Hak ediyor muyuz?
Kesinlikle HAYIR…HAYIR…HAYIR.
Sözün Özü!
Merak edecek bir şey yok. Aslımıza sahip çıkmadığımız sürece, sonumuz yakındır! Zira kuvvet, bağlılık, geçmişi sahiplenmekten, geleceğe aktarmaktan geçer.! Bunu yap(a)mıyorsak dejenere olmuşuz demektir! Dejenere olan toplumlar da başkalarının boyunduruğu altına girmeye MÜSTEHAKTIR.
