Biliyor musun ben seni çocukken tanıdım ta o zamandan bu yana vurgunum sana. Seni bana kim öğretti bilmiyorum ama ilmek ilmek işlemişler ruhuma seni o kadar güzel tanıyorum ki hiç unutmadım, unutmayacağımda.
Seni bana annem, babam belki de büyüklerim, öğretmenlerim öğretti ama öyle güzel öğretmişler ki yüreğime işlemişsin. Annem babam okuma yazma bile bilmezlerdi benim, beş sınıf bir arada bir öğretmenle okuduk ilkokulu.
Bilgi sayarımız, dergimiz, televizyonumuz hatta radyomuz bile yoktu biliyor musun? Ama sen o kadar yakın oldun ki bize seninle büyüdük seninle yaşlanıyoruz.
Okuyanlar bu kimmiş diyecekler senin için açıklayacağım kim olduğunu biraz sonra. Ben sana çocukluğumdan bu yana vurgunum dedim ya tabi’i ki seni öğrenmeye başladığımda ben çocuktum.
Ben büyüdüm sen daha da yaklaştın bana hiç ayrılmadık bir birimizden. Ben dara düştüğümde hep yanımdaydın, bana yol gösteren sabrı öğreten sendin. Öğretmenimiz seni bize anlatırken çok merak ederdik acaba nasıl bir şeydir, nerelerde, kimlerde bulunur, ne yer ne içer diye.
Ama seni öğrendikçe senin bizimle beraber olduğunu gördük. Dünya nimetleri ile işin olmadığını gördük.
Sonra bizler de karınca kadarınca okuduk öğretmen olduk. Bizde seni öğrettik öğrencilerimize. Sen onlarla oldun hep nerde olsalar, ama bizden de ayrılmadın, yalnız bırakmadın hiç, çünkü sen her yerde her zaman hazırdın seni tanıyabilene. Sen içimizde büyüdükçe bizler küçüldük ama değerimiz o kadar arttı ki sayende para ile hiç ölçülmez.
Biliyor musun? Senin yüzünden çok acılar çektik, haksızlığa uğradık, hor görüldük ya da hiçe sayıldık ama inan senden hiç ayrılmadık. Sana daha çok sarıldık seni daha çok yaşadık. Ne çektiğimiz sıkıntılar, ne uğradığımız haksızlıklar ne de başka bir güç ayıramadı bizi senden.
Seni o kadar kabullenmişiz, o kadar içimize sindirmişiz ki bırakamadın bizi bir türlü çok sağ ol.
Hep var oldun ve hep var olacaksın içimizde bizde seni bırakmayacağız şartlar ne olursa olsun.
Geriye dönüp kaybettiklerimize baktığımızda, kazandıklarımızın daha çok olduğunu gördük hem de en helâlından. Dua ettik binlerce seni bize öğreten anne babamıza, öğretmenlerimize ve diğerlerine.
Hep düşündüm sen olmadan neler yapabilirim, neler elde edebilirim, başkalarının yaptıklarını bende yapabilir miyim diye hemen seni gördüm özümde, hayır dedim bana göre değil ben ondan ayrılmamalıyım. Evet, hep böyle yaptım ayrılmadım senden yaşamım boyunca ve söz veriyorum asla ayrılmayacağım.
Herkes kendi yaptığından sorumlu olduğuna göre kim ne yaparsa yapsın demekte çözüm değil onlara da öğretmeliyiz seni, sen onların dünyasına da girmelisin ne kadar kalpleri karırsa kararsın aydınlatmalısın onları.
Şimdi senin kim olduğunu merak edenlere tanıtayım seni; sen herkeste bulunmayan fakat değeri ölçülmeyen DOĞRULUK’ sun arkadaş. Seni hayatım boyunca kaybetmeyeceğim.
