Bulanık bir gün. Ne gece nede gündüz gibi gökyüzü. Yağmur yağmak üzereyken güneş açıyor. Öğlen saatinde ay hala asılı gökyüzünde. Yıldızlar silik bir iz bırakıp gitmişler karanlık dehlizlere. Sanki kendi haline bırakılmış dünya. Sanki her şey bir kaos öncesi gibi. Köşe başları kir, caddeler hep et yığını…. Sevgiye dair her şey kurban edilmiş kapitale. Allahsızlık ve ahlaksızlık genizlerimi yakıyor. Beynimde kan pıhtılaşıyor. Galiba dünya ihtiyarladı diyorum. Galiba kıyamete üç beş şafak var… Ne için kimin mücadelesini veriyor ruhum. Ey dünya; sende ki bu kiri temizleyecek kadar suyum yok. Suyumla ben sadece kendimi arındırabilirim kendimden.
Bir yudum arttırıp ta içemem bile mataramdakinden. Hiç biriktirmedim bana ait olmayanı. İki taşım olmadı üst üste koymak için. Ekmeğimi böldüm de yedim. Ve şarkılarımı bölüştürdüm insanlık için. Kuleler yapıp tanrıya merdiven dayamaya niyetlenenlere güldüm sadece. Bin kat yukarı çıksanız da gireceğiniz yer küçük bir mezar değil mi dedim. Ekrana ve monitöre endekslediğimiz hayatlarımızın hangi tarafı merhamet, hangi tarafı sevgi. Ve kavga dediğimiz şey klavyede yeni küfürler icat etmek mi? Aynı binada bir komşusu olmayanla feysbukta 3 bin arkadaşı olan arasında nasıl bir kıyas yapmamız gerekecek. Eline gül dikeni batmayan bir nesil yetişiyor dostlar.
Sütü içip ineği sadece farmville de gören çocuklar yetişiyor.Bülbülü bilmeyen, mektuba yalayıp pul yapıştırmamış bir nesil. Farkında olmadan sevdaya ve insan olmaya dair elimizdeki her şeyi alıyorlar. Hepimiz her geçen gün modern çağın bilgisayar tapınağında şartlandırılmış birer android oluyoruz. Bir tapınma şekli geliştiriyoruz kendimize kendimizden habersiz. Sosyal paylaşım adına insan olmaktan uzaklaşmayı teknoloji kullanımına yatkınlık olarak niteleyip yediğimiz naneyi meşrulaştırıyoruz.
Topluluklara bir şeyleri iletmenin en kolay yoluymuş internet.Yakında topluluk kalmayacak dostlar. Sevgilisine feysbuktan sanal çiçekler yollayan gençlik sevgiyi pc romantizmi sanarak, sadakati başka bayanları arkadaş eklememek zannederek büyüyecekler.Paylaşmayı arkadaş listelerini arkadaşlarına önermek, adaleti kimsenin sayfasına bağlantı paylaşmamak ve videolarda etiketlememek zannederek düşüncelerine şekil verecekler. Ağaca çıkmamış, eşek binmemiş, ineğin memesinden süt sağmamış, patikalarda paçalarına çamur bulaşmamış,başkasının bahçesinden elma çalıp sonra helallik istememiş çocuklar etrafımızdakiler.
Serçeden korkan, karanlıkta uyuyamayan çocuklar. Toplumsal bir buhranın eşiğindeyiz hepimiz.Yeryüzü savaşında yenilmişiz haberimiz yok. Dünyanın gidişatı hayra değil. Ben buna bulanıklık teorisi diyorum. En geç yirmi yıl sonra teori olmaktan çıkacak bir teori.Birileri durgun suyumuza taşlar atıyor. Birileri dünyanın angaryasıyla zihinlerimizi bulandırıyor, insanlığımızı çalıyor. Gökyüzü ne aydınlık, ne de karanlık. Tıpkı yarınlarımız gibi….
ne anlatmak istegiğini bir turlü anlamadım
Doğal olma halinden hızla uzaklaşıyoruz.. Evet çok doğru yorumlamışsın.. Kendi yarattığımıza tapar duruma gelmişiz.. Modern, hatta modern ötesinin. teknolojinin, hatta teknoloji ötesinin kölesi olmuşuz. Esiri olmuşuz demiyorum.. Kişi esirdir ancak, kabullenmemiştir.. Hala bir tarafta duran kutsal isyanı vardır. Kölelikte bir kabul etme, boyun eğme hali mevcuttur.. Evet bulanıklığın aslında teori olmaktan çıkmış hızla ilim olmaya yaklaşıyor.. Ömrü yüzyılı aşan bir adam gibi düşlemiş yazmışsın kutlarım.. İHG.