Recep Lafla Peynir Gemisini Yürütüyor İşte!

Elde para kalmayınca lafla bir şeyler yürütülür. Anadolu da meşhurdur biri atınca “Atma Recep” denilir. Geçmiş zamanlar da recep adında biri varmış. Karısı hep fırçalarmış. Recep de kendini kanıtlamak için mutlaka komşuyla, köylüyle kavga ederdi. Kavga ettiğin de köylü arasında birkaç gün konuşulurdu. İşin içine başkaları da girip barışı sağlayana dek Recep baş aktör olurdu. Recep artık eve uğrayınca karısı ev ihtiyacı yerine kavgayı konuşurdu. Gün gelip çattı Recebin bu klasik kavgalarına herkes alıştığı için kimse artık kale almadı. Recep düşünüp taşındı başka ne yapabilirim diye kafa yordu. Karısı yine başına üşüşüp ev ihtiyaçlarına meseleyi getiriyordu. Recep bu sefer köyün çeşmesine gidip namazlığa tuvaletini yaptı. Köylü bunu duyunca Recep ile epey laf kavgası yaptı. İşi imama götürdüler ve Recep tam bir ay boyunca konuşuldu. İşin özeti ne zaman evde bir sorun olsa, evin bir ihtiyacı olsa Recep mutlaka melanet yapıp gündeme oturuyordu.

İnsanları esaret zincirine vuran siyasi liderler tıpkı Receplerdir. Parayı kumara, içkiye, kişisel zevke, boş beredayi işlere harcayıp; halkın arasına bir laf atıp televizyonlarının karşısına geçerler. Dünya tarihinde hakikatte; açlar ile toklar çarpışması vardır. Görünüşte ise ırklar, dinler ve ideolojiler savaşı görülür. Meşhur Afrikalı sözü hatırlayalım: “Beyazlar Afrika’ya geldiklerinde bizim topraklarımız, onların İncil’leri vardı. Bize gözlerimizi kapatarak dua etmeyi öğrettiler. Uyanınca bir de gördük ki İncil bizim elimizde, topraklarımız ise Avrupalıların elinde!” Tarihin genel kurallarını birde bizim ülkede düşünelim. İsrail’e kafa tutuyoruz, ABD ile flört ediyoruz, mazlumlar Erdugan! Erdugan! Sloganlarını atıyorlar. Tayip Erdoğan Libya’da “katile katil deriz” diye atıp tutuyor. Davos da Peres’e rest çekiliyor.

Ülkenin insanı göğüs kabartıyor. Büyük ülke olacağız diyor. Kabartılan göğüsler de borcumu nasıl ödeyeceğim sesleri yükselirken umutlar baş gösteriyor. Seyre değerdir çünkü gündem yaratacak kadar ses getirebiliyor. Ses getiren materyalleri medyamız vermeyecek de ne yapacak! Gelişi güzel bir efektler verildi mi televizyonlara herkes kilitlenir.

Medya artık günlerce millet arasında gezip gündem çıkaracağına zaten hazır görüntüler var. Yazarlar trilyonluk stüdyolarda, son model arabalarla, günlük değiştirdikleri pahalı kumaş libaslarıyla ülkenin gündemini değerlendiriyorlar. İşsizler kahvehaneler de gururla ekrana kilitlenip recepçe recepleri övüyorlar. Televizyon izlerken kendini Polat alemdar zan eden gençler; işsiz de olsa, okul bitince ne halt edeceğim sesleri arasında Polat olmak güzeldir. Filistin kapısına gidip muhafızları bir çırpıda öldüren, Kandilden burnu kanamadan çıkan, ABD elçiliğini dağıtan polatımız olmak isteyen gençlerde suçsuz değil. Hava Limanını bombalandığı için, kırk beş saniye de Japonya da Hiroşima-Nagazaki yi yerle bir eden ABD elçiliğini bombalamak kolaydmış meğer. Filmler çekilirken Hükümet ABD’yi İran’dan korumak için füzeleri bekleyecek. Bekledi bekleyecekti de İsrail’i korumak için füzeler yollarda iken Lübnan da hava ısınmış, Receplerimiz İsrail’i yine tehdit edeceklerdi.

Polatlar, recepler, teyolar mecrasında film izleyecek zamanı olmayan emekçilerimiz de hep sabrı öğrenecek. Lüks evlerde sabrı öğreten hocalar vardır. Bütün sorunlara halleder kadirlerimiz vardır. Vuracak kıracak çenesi kuvvetli receplerimiz Marmara denizinde öldürülenleri izleyecek. Kırarız diyenler lafla yürütecekler sorunları. İsrail’i herhalde Marmara denizinde öldürülenler kanlar içerisinde gazi olarak dönerken, Recepler Heron pazarlığından fırsat bulup İsrail’i vuramayacaklarmış. Yoğun pazarlıkları, işleri, seyahatleri varmış. Halk kendi içerisinde aç sefil övünürken onlarda gaz bombası ile gaz verebilecekler. El hâsıl medya da her şey konuşulur açlar dinler ama açlardan söz eden kimse olmayacak. Recebist felsefeye kurban giden sadece biz değiliz. Devletlerin olduğu her yerde recepler ile receplerin hayranlığı arasında açlar ile toklar hep savaşacaklar.

Saygılarımla…