İzmir’ den Gelen İmbat

İzmir Bir Prensestir/ Victor Hugo

İzmir denince benim aklıma gelen ilk olgu İzmir’ in kasaba ruhlu Büyükşehir  oluşudur.

Eğer İzmir’e konuk olarak gelmişseniz sizi hiç yormaz.. Her kesimden insanın bütçesine göre bir ortam bulup keyifli saatler yaşayacağı mutlaktır. Hiçbir şey yapamazsanız, denizin kenarına oturup gevrek, peynir ve çayla martıların bakışları altında  inanılmaz bir güzellik yaşayabilirsiniz.

İzmir’ in kültürel yapısı oldukça yüksektir hatta bazen kendimce derim ki, burada herkes düşünebilir olduğundan sadece düşünüyor, icraat yapacak kimse kalmıyor. Bu da kara bir mizah oluşturuyor tabi ki. Zira İzmir gerçekten yaşama yeni katılımlar yapamayacak kadar iş alanından geride kalmıştır.

İzmir’ de doğup  büyüyen gençlik, yüreğini İzmir’ de bırakıp başka illere çalışmaya gidiyor.

Bir nevi İzmir sürekli gurbete gençlik yolluyor. Emekliler için  Cennet olabilir, lakin  yeni nesil için iş alanında hiçbir gerçekçilik  taşımıyor. Burada benim uzaktan geçeceğim, fakat  dokunmadan da rahat edemeyeceğim siyasi boyutu da dikkate almak gerekiyor. İzmir hep yetim bırakılıyor lakin yine de çizgisini değiştirmiyor . İyi ki de değiştirmiyor, istikrarlı olmak iyidir . Ceza aldıkça daha çok bileniyor İzmir! Umarım bunu fark edecek liderler olur bu ülkede…

Bir çok yazarın, şairin ilham kaynağı bu güzel şehir, körfezi, sahilleri, ılıman havası ile sımsıcak bir kucak gibidir. Gün batımının en güzel rengi İzmir körfezine yansır. Sahilinde romanlar sizi ya bir ezgi ile ya da “ bakasın hele,  bişey diyecem sana, niye böyle düşünürsün ben bilirim. Takmayasın kafana dertleri, gönlünden ne geçerse at şuraya ” diye başlar, gerisini siz tahmin edin artık . Kavun ve beyaz peyniri sever misiniz? O halde Kordonboyuna uğramanız şart, yanında ne alırsınız orasına karışmam ! Tarihi Asansör sizi olduğunuz zamandan alıp, eskilere götürür. Dario Moreno o sokakta yaşamıştır, sanki ordadır ruhu da size gezerken eşlik eder. Asansöre bindiğinizde şarkısı ile de katılır size …

“Deniz ve mehtap sordular seni neredesin?
Nasıl derim terketti bırakıp beni gitti
Anladılar ki aşkımız bitti.. “

Asansör sokağının girişinde Dario Moreno’ ya ait bir şiir karşılar sizi. Tamamını şu an hatırlayamıyorum ama beni çok etkileyen kısmını aklımda kaldığı kadarı ile sizinle paylaşmak isterim.

“- İzmir, tatlı ve sevgili şehrim.. Bir gün şayet senden uzakta ölürsem.. Beni sana getirsinler.. Fakat mezarıma götürürlerken, “Öldü” demesinler. “Uyuyor” desinler koynunda.. Tatlı İzmir’im..”

Fakat ne acıdır ki,  Dario 1967 yılında Yeşilköy havalimanında geçirdiği beyin kanaması sonucun da hayatını kaybetmiş, vasiyet olarak yazdığı bu sözleri dikkate almayan annesi tarafından İsrail de defnedilmiştir… İzm,r de doğup, izmir’ de büyüyen Dario Moreno dünya çapında tanınan bir sanatçıydı.  Türkiye’ yi ve İzmir’ i  vatanı sayan ve çok seven Dario Moreno belki İzmir de uyuyamadı ama,  Asansör sokağında yaşıyor, doğduğu ve büyüdüğü evde!

Attila İlhan, bir gün asansör semtinden  İzmir’ i seyrederken bir şiir takılır aklına ve onu yazacak kağıdı bulamadığından beyaz pantolonun üzerine yazdığını anlatmıştı bir söyleşisinde. Öyledir işte oradan bakmak İzmir’ e…  Mutlaka biliyorsunuzdur, yine Cahit Külebi demiş ki dizelerinde

“İzmir’ in kızı deniz, denizi kız, sokakları hem kız, hem deniz kokar… “ İzmir’ e nerden bakarsanız bakın Cahit Külebi ye hak veririsiniz …

(Devam edecek)

Sevgili dostlar, şimdilik bu kadar diyerek sizlere İzmir imbatıyla Selamlarımı bırakıyorum…