Ülkemizde, hala, demokrasinin hazmedilip hazmedilmediği tartışılırken, diğer taraftan, göstermelikte olsa her gün demokrasinin yeni bir uygulaması ile karşılaşıyoruz.
Demokrasinin en vazgeçilmez ögesidir seçim… Çoğulculuğu gözeterek, her kesimin duygu ve düşüncelerinin temsil bulduğu bir ortamın yaratılması adına yapılarsa, seçim demokrasinin gereği olur!.. Sadece, ne pahasına olursa olsun, çoğunluğun oyunu almaya dayalı yapılan bir seçim, demokrasi değil, dayatma olur ki, demokrasinin ilk karşı çıktığı eylem de budur işte.
Bir seçimi demokratik kılan en önemli gösterge, seçimin taraftarlarına sağlanan imkanların eşit olup olmadığıdır. Bir tarafta, devlet olanakları “yandaş” lehine sonuna kadar kullanılırken, diğer taraftan, muhalife hiçbir imkan tanınmıyorsa, hele bir de muhalifin işini güçleştirici engeller ortaya konuyorsa, yapılan seçimin demokrasi ile ilgisi olamaz!..
Böyle bir ortamda alınan sonuç ne olursa olsun, şaibelidir, antidemokratiktir!..
Ne yazık ki, ülkemizde son yıllarda yapılan seçimlerin tümünde bu leke mevcuttur!.. Toplumdaki rahatsızlığın temelinde yatan da budur!.. Halkın hazımsızlığının kaynağı budur!.. Demokrasiyi ülkelerinde uygulamakla yükümlü olanlar, demokrasinin gereğini yapmazlarsa, kazanılan “zaferlerin bir kıymeti harbiyesi kalmaz!..” Seçimi sadece bir güç kazanma savaşımı olarak görmek, demokrasi açısından çok tehlikelidir. Muhalefeti yok sayan bir güç, demokrasinin ögesi olma işlevini yerine getiremez!..
Böyle kazanılan zaferler gün gelir, “Pirus Zaferi!” nitelemesinden kurtulamaz!..
Son yaşadığımız seçim, HSYK üyelikleri için yapılan seçim oldu. Çeşitli yayın organları, çok değişik ana başlıklarla duyurdu seçim sonuçlarını kamu oyuna…
Vatan: O liste kazandı!.. Yeni Şafak: Yargı, YARSAV’ı tasfiye etti!..
Zaman: Yargı Demokrasi ile tanıştı!.. Habertürk: Yok denilen liste tulum çıkardı!..
Cumhuriyet: Kurumlar susturuldu!.. Sözcü: Tayyip’in listesi kazandı!..
Milliyet: Ve Bakanlığın listesi kazandı!.. Taraf: HSYK, Adaletin!..
Hürriyet: HSYK’da seçimi Bakanlık kazandı!..
Yeterli sanırım bu manşetler, bir kanıya varıp yorum yapmak için… “Yandaş” veya “muhalif”, basının tümünde, bir hükümet vesayetinin varlığı inkar edilmiyor, hatta bazılarında açıkça vurgulanıyor!..
Ve bizler de, bugüne kadar yapılmış olan tüm seçimler gibi, yapılan bu seçimin de,demokratik kurallar içinde yapıldığına, tüm adayların eşit koşullarda(!) demokratik kurallar içerisinde(!) yarıştığına, sonuçta hür iradenin oluştuğuna inananacağız!.. Ve yapılan bu seçimlerin, bundan sonra yapılacak seçimlerin demokratik açıdan teminatı olduğuna(!) inanacağız… S a f ı z(!) çünkü.
Yukardaki, manşetlere ek olarak; bu seçimle ilgili en açık yorum, Demokrat Yargı adayı Kemal Şahin’in yaptığıdır… “Bu AKP’nin Pirus Zaferi!..” diyor Sayın Şahin.
Pirus Zaferi, siyasi literatürde sıkça kullanılan tarihi bir olay üzerine kurgulanmış bir terimdir.. Kaybedilenlerin, kazanılanlar yanında çok büyük olduğunu anlatmak için kullanılır… Kısaca, çok büyük kayıplar pahasına kazanılan, özünde kazananı net olarak belli olmayan, yani sonuçta kaybedilmeye mahkum bir zafer!.. Kazanırken kaybetmek, yenerken yenilmek!.. Dostlar başına tavsiye edilmiyecek bir zafer!..
Yeri gelmişken, kısaca anlatmakta yarar var Pirus Zaferi’ni… M.Ö. 280 yılarında, Büyük İskender’in uzaktan akrabası olduğu söylenen Yunan Epir Kralı Pirus, İtalya’yı fethe gider. Büyük bir fil ordusu ve 25.000 kişilik bir orduyla gittiği Roma’da büyük bir direnme ile karşılaşır. Ne pahasına olursa olsun, savaşı kazanmak isteyen Pirus, bütün imkanlarını kullanarak savaşı sürdürür. Savaşı kazanır da!… Sonuçta, fil sürüsünün tamamını ve ordusunu kaybeden Pirus, ordusundan arta kalan 3-5 çapulcuyla kala kalır!.. Kazanırken, kaybetmiştir Pirus!.. Ve bir iddiaya göre de; Pirus Tanrı’ya şöyle yakarmiştır! “Tanrım bana bir daha böyle zaferler gösterme!…”
Kazanırken kaybeden ülke olunca, zafere büyük gölge düşüyor!..
