Uyan!

”Uyan!” dedi Derviş

Düştüğün kendine acıma çukurundan çık..

Uyan!

Yokuş aşağı son hızla giden freni boşalmış kamyon gibisin, uyan!

Kinini dini yapıp omuzlarında ağır yüklerle gezenler arttı, uyan.

Eşyayı dahi incitme’ diyen bir medeniyetin mensupları olarak, bugün, birbirimizi incitme yarışı içindeyiz, uyan! *

Her gittiği yere, uğradığı haksızlıkların tortusunu ve kahpelik yapanlara duyduğu kini öfkeyi götürenler arttı, uyan.

Deprem sadece fayları değil bizi millet yapan değerleri de yıkıyor, uyan!

Kopardığımız çiçeklerin ahını aldık, bizim yüreğimizi kökünden söküyorlar, uyan.

Yolumuz birbirimizi anlamaktan geçmiyorsa, hiçbir yere varamayacağız demektir, artık uyan! **

Ayrışıyoruz, fay hatlarımız kırılıyor, bir pirus zaferine*** gidiyoruz, uyan!

Psikolojimizi derdest ediyorlar, deprem korkusuyla çekildiğimiz kabuklarımızı kırıyorlar, uyan!

Devletle milleti ayrıştırıyorlar, aynı gök kubbenin güzel çocuklarına sulh değil HAARP marşları ezberletiyorlar.

Uyan!

Gidecek başka coğrafyan yok, uyan!

Seni kabul edecek başka toprak yok, uyan!

Seni korkutarak her gün öldürüyorlar, doğrul ayağa kalk, adam gibi bir kere öl ama uyan!

Yok mu sesimi duyan?

Uyan Erhan Hocam artık uyan!

Kan ter içinde bir kabustan uyandı.

Güya ülkemin doğusu ve güneyi büyük bir deprem ile yıkılmıştı.

Salınarak balkona koştu, balkondan sallanarak…

Bir ahbap sokakta afet bu Afad bu diyordu. Bilmem belki de kendi kendine zırvalıyordu.

Afet dost Ahbap dinlemez diyordu öbürü..

Kırılmıştı ülkemin fay hatları.

Bitirmişti on binlerce hayatları..

Müteahhit diyordu biri

Bir tanesi zemin.

Malzemeden çalan biri geçti demin.

Güç sahipleri kendinden emin

Gözyaşları yüreklerini dağlıyordu ülkemin..

Hayatı tarumar eden devasa sarsıntıların ardından bile birbirimizin yakasına yapıştık bırakamıyoruz, diyordu Gökhan Özcan.

Kimsenin anlam peşinde olduğu yok;
Hedef üste çıkmak ve orada kalmak

Gerçeği feda etmek gerekse bile önemli olan herkesi bastırıp üste çıkmak!

EGO iktidarına giden yolda faydalı olan her şeyi yıkmak.

Zemin dağılmış zemin

Herkes yüksek sesle dile getirirken inandığını kendisinden emin

İnsan hangi dünyaya kulak kesilirse ötekine sağır..

Kalpler birbirinden uzaklaşmış sesini duyurmak için bağır ha bağır.

Millette sine kalmamış yaka açık üşümüş bağır.

Nasıl kaldıracağız bu yükü Rabbim
Emanetin oldukça ağır..

Herhangi bir konuda bırakın anlaşabilmeyi, konuşabilecek zeminden bile büyük ölçüde yoksun durumdayız artık.

Birbirimizin yakasına yapıştık ve
Ne yazık ki artık biz birbirimizi dinlemeyi bıraktık.

Yok mu sesimi duyan
Uyanmazsan çok geç olacak

Uyan ey halkım uyan.

Haftaya ölüm uykusuna yatmazsak görüşürüz, vesselâm.

Erhan Ziya SANCAR
Eğitimci Yazar