İktidarların Afeti Kibirdir

Ahmet Kenan Evren, (doğum 17 Temmuz 1917 – Alaşehir, Manisa)Necmettin Erbakan. 29 Ekim 1926 yılında Sinop’ta doğdu.Kenan Evren 93 yaşında, Erbakan da 86 yaşında.Erbakan yaşlılığından dolayı aldığı hapis cezasını evde çekti, her tarafa gezip dolaşıp duruyor. 12 Eylül darbecilerinin yargılanma yasağını anayasa dan kaldırsan ne olur, kaldırmasan ne olur ? Adamlar zaten gelmiş 93 yaşlarına. Artık mezarlığa bakıyorlar. Yargılasan ne olur, yargılamasan ne olur ?

Ama iş zaten Kenan Evren’in yargılanması değil. Anayasa değiştiriminde bazı safları kandırmak. 12 Eylülcülere gıcığı olanlardan rant elde etmek. Erbakan rantiyeciler lafını çok kullanırdı ama çırakları bu işi iyi öğrenmişler doğrusu. Siyasi rantiyecilikte kimse AKP nin eline su dökemez.

Eskiden Turgut Özal BEN YAPTIM OLDU taktiğini çok kullanırdı ve onun yapıpta bozduklarını 20 yıl sonrasında bile hala halk olarak düzeltemiyoruz. Şimdi AKP aynı zihniyette gidiyor. 10 yıl sonra da AKP nin bozduklarını düzeltmeye uğraşacak bu toplum. Halkı hep saf çocuk akıllı görüp, sanki halkla alay edercesine yönetimde siyasetler uygulamak benim tahminime göre tek başına iktidar olmanın getirdiği kibirden doğuyor. Tek parti dönemini eleştirirken sayın başbakan kendini ve tek parti iktidar kibrini kendi partisinde ve AKP de nedense göremiyor. Kendi iktidar kibrini hep görmezden geliyor.

Eleştirilere tahammülsüzlüğü kibrindendir. Aslında kibrin ne olduğunu en iyi bilmesi gereken bir zihniyettir AKP. Kuran da kibir çok anlatılır ve kibre düşen kimdir bunları her halde unuttular. Siyasi kincilik de çok fazla AKP de. Bunu GAVUR İZMİR sözünden anlıyoruz. Ele geçirilemeyen belediye başkanlıkları olduğunda GAVUR yap gitsin oranın halkını. Gün olur devran döner, keser döner sap döner, bir gün hesap dönerde Rize de başka bir parti belediyeyi alırsa ne diyeceksiniz Rizelilere ? İstanbul da bir gün belediye başkanlığını kaybettiğinizde İstanbul da gavur mu olacak sizce ?

Mevlana hazretleri bakın FİL YAVRUSU YİYENLER adlı hikayesinde kibri nasıl anlatmış.

Tam o sırada yapayalnız dolaşan güzel bir fil yavrusu gördüler. Verilen öğütleri unutup hırsla saldırdılar. Yavru fili yatırıp kestiler ve etinden kebap yaptılar…Kısa zamanda derin bir uykuya daldılar. Aç adam ise sürüyü bekleyen çoban gibi uyanıktı.
Akşama doğru kızgın bir fil çıkıp geldi. Korkuyla kendine bakan uyanık ve aç yolcunun etrafında üç kere dolanıp, ağzını üç kere kokladı. Onda yavrusunun kokusunu alamayınca uyuyanların ağzını koklamaya başladı. Evladını kebap edip yiyenleri tanıyınca, birer birer havaya kaldırmaya ve hırsla yere çarpıp öldürmeye başladı. Geride sadece yavrusunun etinden yemeyen akıllı ve uyanık adam kalmıştı. Anne fil ona hiç dokunmayıp ormanların derinliğine çekilip gitti…

İşte böyle… “Kibir, hırs ve şehvet kokusu da fil yavrusunu yiyenlerin ağızları gibi kokar durur. Bu yüzden dualar kabul olmaz ve insan bin türlü bela ile karşılaşır…

Mesnevi den 1. ciltten başka bir hikaye de bakın kibir ve kibirlini hali ne güzel anlatılmış.

Kibir ve kafirlik, o yolu, o kadar bağlamıştır ki kibir ve küfür sahibi, açıkça ah edemez bile! Tanrı “Onların boyunlarına zincirler vurduk, başlarını yukarı kaldırmışlardır, indiremezler “ dedi. Bu zincirler, bizden dışarıda değil.

Önlerine, artlarına manalar koyduk, gözlerini perdeleyip örttük” buyurdu. Fakat bu hale uğrayan, önündeki, ardındaki manaya görmez. O dikilen mananın çetinliği görünmez. Çünkü o kişi, kaza ve kaderin tesiriyle kurulduğunu bilmez.

Senin sevgilin, asıl sevgilinin yüzünü örtmekte…mürşidin, asıl mürşidin, sözünü dinlemene mani olmaktadır. Nice kafirler vardır ki din sevdasındadırlar. Fakat namus, kibir, şu bu; onların manaları, halleridir.

Bu, gizli bir bağdır ama demirden beter. Demir bağı, ancak balta kırar…Demir bağı kırmak, kaldırmak ne de olsa yine mümkündür. Fakat gayptan bağlanan bağa kimse çare bulamaz. Bir adamı arı sokarsa tabiatı, derhal o kötülüğü gidermek için uğraşmaya başlar.

Bu da arı sokmasıdır ama kendi varlığından, senden meydana gelmedir. Böyle olunca da gam kuvvetlenir, illet bir türlü geçmez. İçimden bunu açmak, iyice anlatmak geliyor ama ümitsizlik verir diye korkuyorum.

Bir kimsede kibir varsa bu, söz söylerken soğan gibi kokar. (Mevlânâ)

“Kibir bele bağlanan taş gibidir, onunla ne yüzülür, ne de uçulur” Hacı Bayram-i Veli

Velhasıl iktidarların en büyük tuzağı ve afeti onların kibre kapılmalarıdır. Kibre kapılanlar kendilerine yapılan uyarıları anlamazlar, Etraflarını saran yalaka tabakası da iktidarların gittikleri uçurumu fark ettirmezler ve sonunda uçurumun dibine gidilirken yalaka tabakası kendilerine başka bir kibirlendirebilecekleri bir kurban bulurlar.

15 Nisan 2010 Perşembe

UĞUR ÖZALTIN