Hani dolup dolup taşarsınız da yine olduğunuz yerde kendinizi doldurduğunuzla kalırsınız ya işte öyle bir lanet durum. Nasıl bir çıkmazdır bu haller. Elinizden gelen yoktur, var olanı almak isteyen çoktur.
Masada ne var ne yok elimin tersiyle yere fırlatsam mesela. Biter mi bitsin istediklerim. Çözüm olur mu beni sınayan fırtınayla gelip, geçmeyen sıkıntılara. Ruhu hasar görmüş insancıkların ayakları altında dönüyor sanki dünya.
Yok… yok, olacak gibi değil. Hangi taraftan bakarsan bak, dolmuyor boş olan bardak, dolusu bitmiyor ne kadar dökülürse dökülsün. Attım bugün bir kenara pembe gözlüklerimi. Gerçeklerim konuşuyor, ben dinleyici.
Duşun altındaki gözyaşı gibi sahici gülümsemeler aydınlatsa sabahımı. Özlemişim lakayt sevdalarımı. İçi dolu insan olsa etrafımda, denizler olsa daima ayağımın altında, bir el uzansa omzuma. Ben yaşıyorum desem mesela…
Offfffffffff offff.
Bir of çeksem karşıki dağlar yıkılır. Kime sorsam yüreğinde dokundurmağı bir dert, acı. Karanlık sokakların penceren sızan ışıklarında bazen özlem bazen gözyaşı. Gülen yüzlere hasret bunca kiracı.
Biten güne inat uyumak istemiyorum, yine de… kimeyse bu isyan. Yüreğimdeki seslerin özgür günü bugün. Gidiyorlar bir bir, takipçisi değilim. Dönüşlerinde ben olmayacağım nitekim…
