İhanet; planını bir kez yapmaya görsün!..
Pahasına bakmadan, uygulamanın yollarını arar,bulur planladığı ihanetin..
En önemlisi yandaş bulmaktır ihanete.. Yönetimden, piyasadan, medyadan!.. Bulur da!.. Fark etmez, onun için, içerden ya da dışardan olması!..
İşbirliği ön planda olsun yeter!..
Kaçınılmazdır her toplumun bünyesinde ihanete ortak, bir grubun varolması.
Ajandır, yalakadır, haindir, ama, çıkara ortaktır!.. Vicdanen satılıktır…
Her ülkenin tarihinde mutlak vardır böylesi..
Tehlikenin büyüklüğü ihanetin varlığından değil, sayıca çokluğunda, ve beslendiği güçten ve kaynaktandır..
Korunursa ihanet, beslenirse hain; aydınlığa kavuşturamaz hükmünü adalet. Acı olan da budur!.. İhanet günbe gün büyüyen korkunun verdiği cesaretten beslenir. Korumayla güçlenir.
Kanı yerde kaldı dedikleri budur!..
Uğur Mumcu Cinayeti de tam budur işte!.. Kan yerde kalmıştır. İhanet, sonraki kıyımları için de bu cinayetten cesaret almıştır!..
Ne kanı kurudu, ne yapanlar ettiğini buldu. Ne de ihanetin sahipleri bulundu, çeyrek asırdır!.. 1993; 24 Ocak – 2020; 24 Ocak!.. O gün doğanlar, çeyrek asırlık gençler şimdi!..
Bu ihanetin sahiplerinden bazılarını belki doğa çekip almıştır aramızdan.
Uğur Mumcu ise dimdik ayaktadır, kalplerdedir. Yüreklerindedir sevenlerinin. Beyinlerindedir yurtseverlerin… Ama korkularındadır hala hainlerin, işbirlikçilerin.
Ne fayda ki; fikirleri, söylemleri yaşasa da, yenilerini üretemez kılınmıştır o koca yürek!..
İhanet sadece, bedenini almadı aramızdan, ihanete meydan okuyan yüreği aldı götürdü. Mumunu söndürdü aydınlanmanın.. Zaten beden değildi onların silmek istedikleri..Fikirdi, düşünceydi, aydınlanmanın ışığıydı..
Kan emen yarasalar, sevmezler aydınlığı ve aydınlatanı.
İstedikleri; bilmesin’di halk; devam etsin’di karanlık, açık kalsın’dı sömürüye açılan kapılar!..
Cirit atsındı ülkemizde Sevr artıkları..
Kim diyebilir ki bugün, bu düşünce sahipleri başaramadılar!.. Kim der arzuları kursaklarında kaldı!..
Gaflet sarınca toplumu, başardılar…Hem de çok yol aldılar.. Hala da yol almaktalar. Hırsızı da arttı ülkenin..arsızı da, namussuzu da…
Ne yazık, cesaret sahibi namusluların sayısı, namussuzlarla ayni hızda artamadı.
Aydın; sadece dünü bilen değil; yarınları görendir!..
Kaç kişi var aramızda; Uğur Mumcu kadar, o günden bugünleri, bugünden yarınları görebilen?
O çeyrek asır öncesinden gördü ülkenin bugününü. Bugünlerin Orta Doğu’sunu; Emperyalizmin ülkemiz üzerinde oynadığı oyunları!…
Hangisi gerçek olmadı ki!?.. Ömrü boyunca, araştırdı yazdı; düşündü kaleme aldı; fırsat buldukça konuştu!.. Susmadı!..
Göz oldu, gördü, kulak oldu duydu, dil oldu söyledi, yürek oldu karşı durdu.
Üniversitelerden kovuldu, sakıncalı piyade oldu, hapsoldu, ama hiç ahkam kesmedi; damdan düştüm demedi, damdan düşerek buralara geldik demedi!..
Ancak, bilgi sahibi olmakla fikir sahibi olunabileceğini ortaya koydu!…
“Vurulduk Ey Halkım Unutma bizi!” derken faşizmin hayının, kahpeliğin tuzağını gördü!. Ve yüzlerce uyarının ardından vasiyeti gibiydi sanki bu “Unutma Bizi!” çığlığı….
O çığlık sürüyor!.. Ne var ki büyüyerek yoluna devam eden ihanetin ardından yetişemiyor.…
24 Ocak 2020
Mehmet Halil Arık
Emekli eğitimci.
