Her ırkın HABİLİ-KABİLİ vardır… Irkçılık çıkar yol değil… Parçalanmaya uygundur… Tarihimiz buna şahitlik eder… Diğer ırkların tarihi de buna şahitlik eder ve derki izzet İslam dadır… Yani insanı İslamla eğit der… Nefsin esiri insan kendiyle bile savaşır der. Irkıyla da savaşır der… Zararlıdır der… Çözüm ırkçılıkta değil der, bu yol yol değil der…
“Bütün savaşlar iç savaştır çünkü bütün insanlar kardeştir. Her kişi, insan ırkına, doğduğu ülkeye olan borcundan sonsuz daha fazla borçludur.” denilmiş.
Bütün insanları kardeş görmek, bütün ülkede yaşayanları kardeş görmek, Ümmeti kardeş görmek… Yani kardeş olmaları için emek sarf etmek daha akıllıca bir iştir… Ülkede yaşayanların bütününün uyumlu ve işbirliği içinde olmalarını sağlamak hedeflenmelidir…
“İnsanlar savaşa savaş açmadıkları sürece hiçbir şey savaşları ortadan kaldırmayacaktır.” denilmiş.
Teröristin dışında her insanı kardeş bil.Onunla uyumlu olmanın yolunu oluştur… İşbirliğine gir… Ülkeye faydalı insan tipi bu.yani barış için malını mülkünü zamanını enerjisini harcayan insan…
“Birisi barışı başlatmalı, tıpkı savaşı başlattığı gibi.” denilmiş.
Savaş çıkarmak için parasını, makamını, enerjisini harcayanlar zaten var… Ya barış için ne yaptık…
Saldıran taraf olma… Saldıran taraf olmak mü’mine has özellik değildir. Peygamberimiz zamanındaki hiç bir savaşta Mü’min saldıran taraf olmadı. Hendek savunmadır, Uhud meydan okumadır. Mekke nere Uhud nere… Mekke’liler Uhud’a kadar gelmişti savaşmak için… Meydan okumak mü’mine yakışırdı. Uhud’da bu yapıldı…
Bir şiirimde “Ademin iki oğlu/Sen – ben olduk” demişim. Aynı anneden aynı babadan olmasına rağmen kardeş olmayı… Barış kurmayı başaramadı. Habil’le Kabil…
Irkçılık Osmanlının sonunu getirdi… Ümmetçiliğin yıkılışı, yani barışın yıkılışı Osmanlının sonunu getirdi. Barışı tesis edemediysek… “BEKA” meselesi hep var demektir… Barış için ne yaptık… Malımızdan canımızdan mı geçtik barış için… Beka meselesi yok diyen…
Ey ülkemin insanları… “Toplu vurmalı yürekler”… Ayrılıklar farklılıklar mikroplaştırıldı. Osmanlıyı yıktı. Ayrılıkları farklılıkları zenginliğe dönüştürmeliyiz. İşte o zaman gök kuşağı oluruz..
Sen hocasın, sen bana dinden bahset diyen, din neyi mi emreder, şimdi “kin ile savaşmaktır din…” efendimizin hayatı biliniyor. Beddua var mı hayatında… Ayrılıkları farklılıkları zenginliğe dönüştürmeliyiz
Peygamberlerin ve varislerinin hayatlarında kötülüğe iyilik var… Kin ile kavga var. Sen de, KİN ile mücadeleni ver. Ve saldıran olursa meydan oku
Ayrılıkları farklılıkları zenginliğe dönüştürmeliyiz… Kalpleri İslama ısındırmak için zekatlar verilmedi mi… Yani kin ile mücadeleni ver ve saldıran olursa meydan oku…
Mü’minin tavrı, ahlakı, özelliği kur’an ile sünnet ile çizilmiştir… Kin ile mücadeleni ver… Malınla makamınla ver. Ehveni şer olan bu… Savaş daha ağır sonuçlar doğuruyor… Ehveni şerri tercih et.
Mü’minin ahlakını kur’an çizmiştir.” Ancak sizinle aralarında antlaşma bulunan bir kavme sığınanlar ya da hem sizinle, hem kendi kavimleriyle savaşmak (istemeyip bun) dan göğüslerini sıkıntı basıp size gelenler (dokunulmazdır.) Allah dileseydi, onları üstünüze saldırtır, böylece sizinle çarpışırlardı. Eğer sizden uzak durur (geri çekilir), sizinle savaşmaz ve barış (şartların) ı size bırakırlarsa, artık Allah, sizin için onların aleyhinde bir yol kılmamıştır. “Buyrulmuş”, Nisa Suresi, 90. ayette
Mü’minin ahlakını kur’an çizmiştir… Önümüzde de binlerce örnek lider var… Ayrılıkları farklılıkları zenginliğe dönüştürmeliyiz.” Ayrılık hissi nasıl girdi sizin beyninize? /Fikr-i kavmiyyeti şeytan mı sokan zihninize?” der Mehmet Akif Ersoy
Sen – Ben olduk
Kaderi buymuş mu gül vatanın
Sen -ben olduk
Ademin iki oğlu
Sen – ben olduk
Bir ağacın iki dalı
Sen – ben olduk
Bir damla su gibiyim ben
Ben kalmazken bende engin denizlerde
Bir kıvılcım gibisin sen
Ormanı kül etme
İnadı ve huyu sende…
Senin elinde diken
Gül benim elimde…
Ve senin elinde taş
Kardeş değil Kabil oldun
Taş mı olmalıydı elinde
