Sözcükler dizilmiş dudağımdan affetsem dünya kopar içimde, etmezsem ben koparım hayattan. Kendi dünyamın içerisinde karanlıklara bürünmüşüm yanımda sen ve gururum. Ağlamaklı gözlerim yollarda arıyor senden ve benden arta kalan nameleri. Neden gurura yenik düşüyoruz ki! Hangi sözcükler anlamını yitirmiş, hangi kelimeler renksiz ve hangi şarkı zevksiz geliyor bize, hayatımızın tümünü kime adıyoruz ve neden boşluklardayız. İncitiyoruz birbirimizi sebepsiz ve nedensiz. Sıralanmış rüyalarımın içende seni gizliyorum.
Seni olduğu gibi yaşamak istiyorum. kin ve nefretinle değil! İki yabancıymışız gibi çekiniyorsun benden. Gözlerin kaçamak sözlerin soğuk ve yüreğin kırgın. Ellerini bırakıp gitsem, gözlerimi çeksem senden şu hayatı nasıl renkli görürüm nasıl anlamlaştırırım. Hangi sokaklara şarkı söylerim hangi çiçeği severim hangi şiirleri yazarım artık bunun adına hayat mı denir?
Eline kırmızı güller bıraktım tutamadım elinden avuçlarım terledi, yüreğim hüzünlendi. Gidince sen bu şehirden ışıksız kaldı gölgem. Gök kubbe dar geldi bana. Ayaklarım kanıyor yalın ayakla arıyorum seni neden gölgeler ardında saklanıyorsun. Sol yanımı acıtıyorsun farkında olmadan. Başka diyar başka sevdalara mı gidiyorsun?
Evet, bir rüya belki yaşadıklarımız gözümü açsam kaybolur gider kapatsam uyanamam. aralarda kalmışım sessizliğin sesi çınlıyor kulağımda. Ruhum sana tutuklu kaptırmış ellerini prangalara çözülmesini bekliyorum. Olsun onun zindanlarında çürüyeyim ben öyle özgürüm. İşkenceden geçiriyorsun beni insan sevdiğine zulüm eder mi?
Sevinçlerimi hüzünlerimi paylaşırdım mutlu olurdum onun iki sözcüğüyle. Ama şimdi yok titreyen kelebekler gibi uçup gitmiş farklı âlemlerin yolcusu olmuş rüzgârın benliğiyle bütünleşip kayıp mısralarda gizli hecelere bölünmüş yüreğin. Yok olup gitmişsin hayatımdan ve bir yanım boşlukta dolduracak kimse yok şu hayatta. Kim tutabilir yerini hayat bir yalan olmuş sözcüklerden ibarettir varlığın. Gözlerim göremiyor renklerin coşkusunu, kulaklarım işitmiyor sarhoş nameleri, dilim bile kendini yitirmiş.
Sen benimle hiç olmadın ki olsaydın avuçlarım terlemezdi. Isırmazdım dilimin ucunu. Özlemezdim seni yanımdayken kıskanmazdım. Korkmazdım yollarda yürümekten. Islanmazdım yağmurlarda. Yıldızlara aya dert yanmaz, böyle her şarkıda sarhoş olmazdım. Korkmazdım seni kaybetmekten. Ama sen hiç yanımda olmadın ki ya aklın başka yerlerde ya da yüreğin…
Bırakıp gitmek kolay ve de basit peki geride bıraktığımız kişilerin yerine koyabiliyor muyuz kendimizi. Neden bu kadar acı çektiriyoruz buna hakkımız var mı eğer bunu yapacaktın neden başladın neden kendini kabullendirdin. Kendin için istemediğin olumsuz olguları başkaları için isteme. Yok diyorsan eğer. Çıkar gözlerini ve hayatına dönüp bir bak! Varlığın ne kadardır.
aşk çekip gitmek değildir? başlayacaksan ya devamını getir yada hiç başlama üzmeye ve üzülmeye hakkımız yoktur. yüreğine sağlık necdet bey
iki güvercin göçtü şu küçücük yüreğimde.diyecek söz bulamıyorum çok güzel yazmışsınız yüreğine sağlık.
ağzınıza vede yüreğinize sağlık necdet bey yazılarınız çok güzel. bu arada aşk çekip gitmek değil aşk herşeye katlanmaktır aşkı çekene derdide bilene sor
eğer uğruna karanlıklara gömülebilecek kadar seviyorsa insan ve bu uğurda herşeyini gözardı edebiliyorsa ,varlığını hiçe sayabiliyorsa sevgiliyi beklemek değildir gereken:koşmaktır tüm benliğiyle koşmaktır… eğer bir insanın sadece melankolisiysen bu hiç de iyi değildir umarım sendeki duygular iyiye dönüktür,sevgiliye yapacağın en güzel şey onun uğruna ölmek değildir ona yapacak en iyi şey ‘onu onunla’ yaşamaktır!!!
.