15. BÖLÜM VE 6. KISIM
MAHO’NUN DRAMI
Sevgili okurlarım, bu dıram 1968 tarihinde Van’ın, Ozalp ilçesine bağlı olan Çamurlu köyü İlkokulu öğretmenliğim sırasında, köyün ağasından dinlediğim bir öyküdür. Ancak bu öyküdeki şiirler, öyküye uygun olarak, tarafımdan kaleme alınmıştır.
Hasret her zaman olduğu gibi erkenden kalkarak, koyuşta bulunan arkadaşlarının çayını hazırlıyor. O arada koyuşlarında bulunan radyonun sesini çok az açarak haberleri dinlemeye başlıyor. Radyo haberlerinide, gençleri zehirleyen uyuşturucu tacirlerinin hakkında yakalama emir çıkarıldığını öğreniyor. Umud kapılarak, kendisini bu yola itenlerin yakalanması ve kendisinin bırakılmasını düşünüyor. Mamafi bütün düşündükleri nafile bir düşten öteydi. Bu düşünceyle kahvaltı sofrasını hazırladı. Sonrasında, herkesi uyandırarak kahvaltı yapmalarını söyler.
Koyuşta birlikte olduğu arkadaşları, sabah temizliğini yaptıktan sonar, hep birlikte kahvaltıya otururlar. Kahvaltı bittikten sonar, mahkümlardan birisi ya Hasret kardeş, babandan gelen mektubu neden bizle paylaşmıyorsun, diyor.
Hasret olmaz demiyor, ama bu maktup farklı bir mektup. Okumasam daha iyi olur?
Diyer mahkümların israrlarında israr etmesı üzerine, daha fazla dayanamaz ve mektubu cebinden çıkararak okumaya başlar. Tabi bu mektup bilimdiği gibi bir mektup olmadığından,tamamı şiir olduğundan her kesi hüzüne boğar.
Hasret, bak işte dedim ya bu mektup başka mektuptur. Babam benim durumumu şiirle sorduğu için, bende babama şiirle cevap vermekteyim. Bakın yazdım ama hâlâ postacıya vermedim. İstermisiniz benim babama yazdığım şiirimi de okuyum.
Arkadaşları, hep bir ağızdan alkış yaparak, okumasını isterler.
Bu istek üzerine Hasret şiirini okumaya başlar.
DAYANMIŞSIN BABA SUÇ SENDE DEĞİL
Zor günler yaşadım ona dayandım
Dayanmışın baba suç sende değil.
Düşündüm her şeyi yeni uyandım
Dayanmışsın baba suç sende değil.
Etrafım dört duvar sesim çıkmıyor
Yarenim yoldaşım gelip bakmıyor
Gözüm pınarında yaşım akmıyor
Dayanmışsın baba suç sende değil.
Sebepsiz bir kere düştüm kedere
Belki cahil olmak birde kadere
Boşuna başıma geldi badire
Dayanmışsın baba suç sende değil.
Annemle birlikte ciğerim başı
Başa gelen geldi sormazlar yaşı
Gençliğimi aldı düzen kışlası
Dayanmışsın baba suç sende değil.
Bana bunu yapan hain kişidir
Adam olmak ise adam işidir
İnsanın belası kendi başıdır
Dayanmışsın baba suç sende değil.
N’olur ağlamayın günü saymayın
Üzüntü eyleyip dertler yığmayın
Gün biter gelirim yanınızdayım
Dayanmışsın baba suç sende değil.
Hasret, şiirini okurken arkadaşlarının hüzünlendiğini görür. Ben size demedim mi bana mektubu okutmayın. Bak şimdi hepiniz hüzünlendiniz.
Böyle yaparsanız bir daha gelen mektuplarımı okumam bilesiniz, diyor.
Arkadaşları bu söz üzerine, Hasret’ın boynuna sarılarak, tamam söz bir daha seni üzmeyeceğiz, diyorlar.
Sonrasında posta gelir ve yazmış olduğu mektubunu babasına göndermek üzere, verir. Hasret için geriye kalan zaman içinde babasından gelecek mektubu beklemektir.
Mektup Maho’ya ulaşır. Maho, mektubu alır almaz bir köşede sessizce okuduktan sonra, evine giderek önceki mektubu sakladığı mektupların yanına koyar. Çünkü eşinin gözü kapıda kalmış, her gün hasreti beklemektedir. Onun hayalini yıkmak istemiyor. O nedenle gelen ve giden mektupları bilmemesini istiyor. Her ihtimale karşı durumu öğrenmesin diye de, sandığın en altına saklar. Sonrada oğluna cevabı mektubu yazmaya başlar. Mektubu yazarken ellerinin titrediğini, yazmakta zorluk çektiğini hisseder. Kendisine bir şeylerin olduğunu düşünse de, geçer diye üzerinde durmaz. Zor zar mektubunu yazıp tamamlamaya çalışır. Mektup yazılıp bittikten sonra, beklemeden ilçenin yolunu tutar. Mektubu postaya verir vermez yola koyulur. Belli bir müddet yürüdükten sonra, yolun orta yerinde baygınlık geçirerek yığılıp kalıyor. Gözünü açtığında kendini ağanın odasında buluyor.
DEVAM EDECEK
Mürsel ADIGÜZEL
Eğitimci Yazar ve Şair
