Karapapaklar ve Öykülerim.

6.BÖLÜM VE 8. KISIM
Zaman kayıp etmeden yola koyuldum. Çamçavuş yol sapağında, Kars’tan gelip Koçköy’e giden Dursun’un kamyonunu beklemeye başladım. Beklemem çok fazla uzun sürmeden, kamyon geldi. Şoför beni görür görmez kamyonunu durdurdu ve beni kamyona aldı. Bir saat sonra eve geldim. İkinci gün muhtarlık evraklarını tamamladıktan sonra, Kars’a sağlık raporunu almaya gittim. Bir hafta içinde istenilen evrakları tamamlayıp, okula döndüm. Okulda kayıt bölümüne evrakları teslim ettim. Gerekli incelemeler yapıldıktan sonra, görevli öğretmen evrakları bana geri iade ederek, sizin kaydınızı yapamayız, dedi.
Bu söyleyiş karşısında dona kalmıştım. Çok çok şaşırmıştın. Benim bu şaşkınlığımı fark eden öğretmen, durumu izah etmeye başladı.
Bak oğlum, neden sana evraklarını verdiğimi dinle. Siz on altı yaşını doldurmuş ve on yedi yaşından gün almışsınız. Yasal olarak kaydınızı yapamayız. Çünkü kaydınızın yapılabilmesi için, yaşınızın on yedinin altında olması gerekirdi. O nedenle kusura bakma, kaydınızı yapamayacağız dedi.
Benim tekrar çok üzüldüğümü görünce de, dur bir kere müdür beyle konuşalım, dedi. Birlikte okul müdürünün odasına gittik. Benim imtihanı birincilikle kazandığımı, ama yaşımın on yedi olduğunu, o nedenle kayıt yapamadığını okul müdürüne anlattı.
Okul Müdürüde yönetmeliğin emri ve eğitim şefinin doğru söylediğini, işte bu nedenle kaydınız yapılması imkânsızdır. Ancak imtihan birincisi bir öğrencinin böyle bir durumdan etkilenmesine de gönlüm razı gelmez. Sana yaş tahsisi yaptırma imkân ve fırsatı için, iki haftalık izin veriyorum. İşleminizi tamamlatıp getirin, kaydınızı yapsınlar, dedi. Eğitim şefinede bu öğrencinin durumunu not alın ve kaydını açık bırakın, emrini verdi.
Okul müdürünün odasından çıkar çıkmaz, tekrar yola koyuldum. Köye giden kamyona yetişmek için gâh koştum, gâh oturdum, Çamçavuş köyü yol ayrımına kadar, ter su içinde yola gelmiş oldum. Tam o sırada Şoför Dursun’un kamyonu da geldi. Buna çok sevindim. Yoksa Arpaçay’a gittikten sonra, köye yürüyerek gidecektim. Kamyona bindim eve geldim. Yaş durumunu anneme ve abimlere anlattım. Onlar üzülmemi istemediler. İşin gereği ne ise yaparız, dediler.
Ertesi gün ve daha diğer günler, birkaç kez Arpaçay’a gidip geldik. Okula gidip geldim, iş bir türlü olmuyordu. Zaman daralmış ve mahkemeye dava açma zamanı da kalmamıştı. Sonunda yeni bir formül bulundu. Nüfus Müdür Yardımcısı Hüseyin Bey, eğer muhtarlıktan ölüm, doğum işlemini gösteren bir evrak getirirseniz, sana yeni bir nüfus cüzdanı düzenlerim, dedi.
Bu söz üzerine, apar topar köye döndük. Aynı gün muhtarlıktan, 1944 doğumlu olan Mürsel Adıgüzel’in öldüğüne, 1946 doğumlu Mürsel Adıgüzel’in doğduğuna dair düzenlenen ilamları alıp, nüfus idaresine getirip verdim. Bu ilam sayesinde yeni bir nüfus cüzdanı almış oldum.
Yeni kimliğimi aldığım gün, verilen sürenin son günüydü. Arpaçay’dan bir minibüse bindim ve Çamçavuş Köyü yol sapağında indim. O ara yolda vasıtalar çalışmıyordu. İndiğim yerden okula kadar hiç durmamaksın koşarak gittim. Öğrenci işleri bürosu açıktı. Son gün ve son dakikalar bitmeden ve kayıtlar kapanmadan odaya girmiş oldum. Odaya girdikten sonra, elimde ki evrakları görevli öğretmene uzattığımı hatırlıyorum. Oracıkta yere yığılıp kalmışım. Gözlerimi açtığımda, başucumda bir doktor vardı. Doktor bir şeyin yok ama bayılmışsın. Bu bayılışına bir anlam veremedim, sebebi ne diye sordu? Eğitim şefi öğretmen beni bayıldığım yerden kaldırıp bir sandalyeye oturttu. Geçmiş olsun dedikten sonra, bir bardak su içmemi sağladı. Aklım başıma gelmişti. O gün yaşadıklarımı bir bir anlattım. Anlattıklarıma doktor çok üzüldü. Ama azim ve kararlığımı da kutladı. Beni tebrik etti ve başarılar diledi. Yatıştırıcı bir iğne yaptıktan sonra, bir gün dinlenmem için revire göndertti. Orada da sık sık benimle ilgilendi. Sonrasında taburcu etmiş oldu.
Doktor benimle ilgili durumu okul müdürüne nakletmiş. Bu durum üzerine okul müdürü beni çağırtması üzerine odasına gittim. Okul müdürü bana geçmiş olsun dedikten sonra, azim ve kararlığımı kutladı. Bende okul müdürüne teşekkür edip odasından çıktıktan sonra, eksik kalan işlemlerimi tamamladım. Artık okulun öğrencisi olmaya hak kazanmıştım. O günden sonra okul müdürünün gözde öğrencisi olmuştum. İşim kalacak bir yer tutmaya gelmişti. Aynı köyden başarılı olan ve imtihanı kazanan dört kişiydik. Ben, Yakup Aydın, İbrahim Güneş ve Ali Vergül. Hepimiz bir araya gelerek, ayakkabıcı Sarhoş Kazım’ın evini kiraladık. Sonradan aramıza Bardaklı Köyünden Temraz Bulut’u da katıldı. Temraz Bulut, hepimize bakmak için babaannesini getirdi. Babaanne hepimizin babaannesi olmuştu. Artık rahattım. Bir hafta sonrasında, okul açıldı ve dersler başladı.
DEVAM EDECEK
Mürsel Adıgüzel
Eğitimci Yazar ve Şair