Yerel seçimler nihayet bitti şimdi umudumuz, siyasi istikrar kördüğümünün çözülmesinde.
Böyle diyoruz ama biliyoruz ki, Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin gerçekleşeceği Ağustos ayı ortasına kadar canhıraş yeni kavgalar seyredeceğiz.
Neyse ki piyasa gelişmeleri bir satranç oyuncusu gibi oyun sonunu düşünerek değil, adım adım iskonto ediyor.
Erken seçim baskısına bağlı korkunun atlatılması dahi piyasalarda moral yaratırken, tek derdi getiri olan traderler ve hızlı para trafiğinden kar edenler için, Türkiye’de istikrar problemi denklemden çıktı.
Ancak başka risklerimiz var.
*
Ekonomimiz geçen sene yüzde 4.1 büyüdü ama bu yıl yüzde 2.5’a düşüyor. 2014’te 230 milyar dolar dış finansman yükü ile başbaşayız.
Derecelendirme kuruluşları yaklaşık aynı şeyi söylüyor; Özel sektör çok kırılgan.
Türkiye zor bir yavaş büyüme patikasına sıkışmış durumda.
TL değer kazansa, bu kez cari açık yeniden artışa geçiyor. Faizler inse, enflasyon azıyor ve “carry trade” getirisi düştüğü için, sıcak para kaçıyor.
Son günlerde kaçışa ya da küçülmeye yabancı firmalar da eklendi.
Özellikle perakende sektöründe.
*
Praktiker, Real Türkiye’den ayrıldı, Carrefour hisselerini Türk ortağa devretme kararı aldı.
Tesco Kipa’lar çıkış için fırsat kolluyor.
Birkaç yıl önce sık tanık olduğumuz yabancı yatırımları neredeyse duymaz olduk.
İşbirlikleri üretim değil ticari yönde gelişiyor.
*
Önceki gün bu halkaya, İzmir ve Ege Bölgesi’ne gelmesi sevinç ve beklenti yaratan Avusturya’lı Baumax da ekleniyor mu diye kuşku duydum doğrusu.
Bir değil, iki değil, üçüncü gidişim ve aynı tablo değişmiyor.
Bir ruhsuzluk hali, çalışan bulmak için müşteri olarak peşinde koşturuyorsunuz.
Ürün beğenmenin faydası yok, depoda zaten yok.
Eğer bulabilirseniz çalışanlar gerekçe olarak ‘küçülüyoruz o yüzden çeşit kalmadı’ diyor.
Böylesi olumsuz bir gerekçeyi onlar gülümseyerek söylüyor, benim içim gidiyor.
*
Yabancı sermaye eğer ülkenizde üretiyor ya da ülke ürünlerinin satışını gerçekleştiriyor ve istihdam sağlıyorsa, kar transferi yapsa dahi değerlidir, önemlidir.
Vergi kazandırır, onlarca, yüzlerce çarpan etkisi yaratır.
Tüm bunları önce oradaki çalışanlara anlatmak istedim, başladım ve vazgeçtim.
Belki firma burada lokasyon sıkıntısı yaşadı, belki istihdam politikaları yetersiz çalışanlar o yüzden eksik ve isteksiz.
Bilemeyiz.
Ancak yaşadığımız kısır döngüde, ülkenin ne kadar borçlandığını ve bu borcu nasıl çevirebileceğini öngöremediğimiz bir süreçte gelen yabancı yatırımları da kaybetmenin riskini acı öğreniriz.
Umarım ve dilerim ki, Baumax, gidenler kervanına katılmak yerine Türkiye’de çalışanlarıyla, yönetimiyle toparlanır, eksiklerini giderir ve ülkemizde büyüme yolunu seçer.
Temennim budur.
