Öykü Tefrikaları

Sabahın erken saatinde, Nadir dükkandaydı. İşe gidenin söküğünü dikerim, üç beş kuruş kazanırım, diyordu. Yalnız Nadir, ender rastlanan bir terziydi....

Geçen sabah, evdeyim, kahvaltı yapayım dedim, keyifle mutfağa gittim. Bir baktım ki ne göreyim çok çok şükür kahvaltılıklar mevcut lakin...

Mutlu ada, gezilip görülmeliydi. Çiçeklerden bir demet olan adada ziyaretçiler sıkılmazdı. Çiçekleriyle meyve ağaçları, görülmeye değerdi. Ada, beyaz taş döşenmiş,...

Eskinin şehir hayatı, bataklıktaki sineğin yaşantısına benzerdi. Öfkeli ve umutsuz insanlar, mahallenin ara sokaklarında, bağırmakla zamanlarını geçirirlerdi. Buna rağmen, kimseye...

Memleketimden İnsan Manzaraları 474  Erkeğin Kalbine Giden Yol  Evlenmeden önce kadınlar hakkında zırcahilmişim ben meğer. Okuduğum hiçbir kitap, gazete, dergi...

Öğrencilerine, sosyal dersinde, “tehlikeli okul yolları” belgeselini ödev olarak vermişti. Tehlikeli yollarla ilgili alınabilecek önlemler, konuşulacaktı. Öğrenciler belgeseli izleyecek ve...

Şenliklerde silah sesleri neşe kaynağı, haline gelmişti. Silah, mantık ölçüsünde ele alınırsa, gereksiz olduğu anlaşılacaktı. Çünkü en küçük dikkatsizlik, cana...

Çocuklar için kullanılırdı genellikle. “Aklın ermesi” diye bir kelime vardır bizde. Bu da ne demekse... Ya da küçümseme için derler...

Dalgaların sesi, tırın gürültüsüyle karıştı ve işitilmez oldu. Tırın önünde ve arkasında polis aracı, sireniyle gürültülü bir şekilde ilerliyorlardı. Tırı...

Mutluluğun sırrını bir bilgeye sormuşlar , "Bende gizli" demiş. Gerçek mutluluk sizsiniz. Siz bir sayısınız. Hayat sıfır. Sıfır gücünü sayılardan...

Memleketimden İnsan Manzaraları 473   Erkekler, Mükemmel Kadınları Sevmez İzmir’den yazan tanıdık bir hanım okurumuz var. Daha önce söz etmiştik...

Gün doğmuş ve ay ışığı çekilmişti. Çoban, çadırın kapısında, tepeye sırtını dönmüş, köyüne bakıyordu. Annesine, tepeye çıkıyoruz, diye seslendi. Geldiğinde...

Gün/aydın dostlarım… Yasamak sevmektir diyorsan… Yaşama sevincini yitirme… Kollarını aç… ________________ Benim adım SABAH… Sevgiye başlangıcım ben… BİR PAPATYANIN HİKÂYESİ...

Okullu olabilmemiz, için şehre göç etmemiz gerekiyordu. Komşularımız da aynı problemle güç durumdaydı. Annem, akşam yemeğinde bir ay içerisinde hazırlanırız,...

Tiyatro eğitimi için gitmediğimiz Ülke kalmadı. Çeşitli kuruluşlar adına, sahne aldık. Babamızın işini devralmak zorunda kalınca, zaman buldukça, sahnedeydik. Kardeşlerin...