Sevgi insanı yaşatır. Aşk insanı güzelleştirir.
Sevgi ve aşk insanı, insan yapar. Duygularını geliştirir. Farkındalığını artırır. İnsana enerji verir. İnsanı insan yapar. Daha nazik, ince, kibar ve çok daha duyarlı bir hale getirir. İnsanın ruhunu inceltir. Bedenine zerafet kazandırır.
Duyarlı insan, toplumda her güzelliği ile özlemini duyduğumuz gerçek anlam ve manada insan olur. Her şeye güzel bakar. Güzel görür. Güzel işitir. Güzel dokunur. Daha çok anlayışlı olur. Hiçbir varlığı incitmez. Üzüp kalbini kırmaz. Gönlünü yıkıp, dünyasını karartmaz. Kaba davranmaz. Hiç kimseye düşmanlık etmez.
Sevip aşık olan insan, sevecenlik içinde sürekli pozitif enerji üretir. Ürettiği pozitif enerji ile insanlara umut olur. Onları söz ve eylemleriyle rahatlatır. Hayata tutunup, nefes alıp yaşamalarını sağlar.
Sevip aşık olmayan insanın genelde yüreği sert olur. Hayata bakışı, gözlemi ve yorumu farklı olur. O nedenle de sevip aşık olan adam ile olmayan adam arasında çok fark vardır. Biri hayatı zorlaştırır. Biri kolaylaştırır.
Biri dünyayla kavgalıdır, biri barışıktır. Birinin yüreği sert, birinin yumuşaktır. Birinin yumruğu sürekli sıkılı, birinin açıktır. Biri yoğurdu yumruğuyla yer, biri üfleyerek yer. Birini ateş yakar, diğerini yakmaz. Çünkü sevip aşık olan insan artık boyut değiştirmiş olduğundan herşeye başka gözle bakar. Çünkü artık hayata olan bakış acısıda değişmiştir. Kısacası olgunlaşıp insan olmuştur.
Sevip aşık olan birisinin artık her üretip evrene yaydığı enerji pozitif olacağı için bu enerjinin boyutu elbette farklı olacaktır. Bu farklılıkta doğal hayat içinde herşeyi değiştirip güzelleştime yönünde olacaktır.
O da insanlara umut veren nefes olacaktır.
Aşkın başlangıcında akıl, seciçiliği sağlar. Ama sonrasında pek fazla bir işe yaramaz. Çünkü aşkın ve sevdanın oluş yeri kalp ve gönüldür.
Aşk kalpte başlar kalpte biter. Onun için aşkın doğum ve ölüm yeri kalptir.
İlk aşk; insanın kendine olan aşkıdır, kendini tanıyıp kendine aşık olmayan hiç bir varlığı sevip aşık olamaz.
Aşk, oynamasını bilen için, bu dünyada oynanacak en güzel hayat oyunudur. Oyunun temel kuralı samimiyet ve güvendir.
Aşk, bir gönül oyunudur. Gönülü harekete geçiren gözdür. Göz bakar, gönül coşar. Coşan gönül, aklın yolunu tıkar, duyguları coşturup iradeyi elden alır. Bütün duyguları coşturur ve akıldan izinsiz hepsini dansa kaldırır.
Aşk, yaşanılan hayata dair her işi kolaylaştırır. Dünyayı küçültür, herşeyi kendine çevirip hayatı akıcı kılar.
Aşk, özlemdir, umuttur, mutluluktur. İnsana haz verip hoşnut eder. Huzur verip mutlu kılar. İnsanın yaşama umudunu artırır, hırs verip ömrü uzatır
Aşk, insana haz verir. Haz insanı hoşnut kılar, neşe verir. Neşe insanı coşturur, güldürüp koşturur.
Aşk, insanı yakan tatlı bir ateştir. O yanmadan aşk yaşanmaz. Yaşanmayınca da insan olunmaz.
Aşk yemesini bilene cennet meyvesi, yemesini bilmeyene ise; adeta cehennem ateşinden oluşmuş elde tutulan bir ateş topu gibidir.
Aşk, yaşarken yaşayıp yaşatmaktır. Onun için yakmadan yanmaktır. Yanmamak için nefesi ve ateşi kontröl altına almaktır.
Aşk kalbin gelip geçici misafirleri için dünyada kurup yaşattığı bir gönül evidir.
Aşk iki kişinin gönül evinde bir vücut olmasıdır. Gönül evinde dalda meyveye çiçek olmasıdır.
Aşk cesarettir, tutkudur, esarettir.
Aşk, bakan gözde ateştir. Yanan yürekte sevgi, aşktır. Gülümseyen yüzde açan tomurcuk, güldür. Acı çeken yürekten dışa yansıyan asık bir yüz, yüzde pınar olup akan gözyaşıdır.
Aşkını ağzında taşıyıp her gün her yerde sakız gibi çiğneyip konuşup anlatan herkes er geç çürütüp bozar. Küçültüp yok eder. Yüreğinde taşıyan herkeste evvel Allah’ın lütfuyla büyültür. Hazzını artırıp, derinleştirip güçlendirir.
Sevda çekip aşk yaşamasını bilmeyen insan, bana göre gerçek anlam ve manada insan olamaz. Olsa da sevip, sevdalanıp aşık olan bir insan kadar güzelleşemez. Olgunlaşıp Hak’a doğru dürüst yönelemez diye düşünüyorum. Çünkü sevgi, hayatın bütününü paylaşıp büyütmeye, aşk ise yaşadığın özel hayatı küçültüp çekirdekleştirerek onun sürekli canlı tutulup hayat verilmesiyle insan mutlu yaşatılır. Onun için sevgi insanı olgunlaştırır. Aşk insanı (mutmain edip) güzelleştirir.
Hayat kaçanın değil, sevip paylaşanındır. Dünya paylaşanın değil, aşık olup, dünyaya yapışanındır. Dolayısıyla sevgi insanı yaşatır. Aşk insanı güzelleştirir.
