Kordon’un Haflingerleri…

Uysal Beygiri Kordon Kudurttu

Haflinger atı.

Sarı rengi, beyaz gür yelesi, uzun kuyruğu, siyah gözleri, lere bastığında ses getiren ayaklarıyla ırkının güzeli.

İş verimi yüksektir, yılmadan usanmadan gider.

İnsana karşı sevecen, istekli ve uysal mizaçlıdır.

En çok sevdiği huzurdur.

Sessizlik temposunu artırır.

Başını yükseltir, belini inceltir, yürüyüşüyle tek kişilik orkestra gibi ses ahengi yaratır.

*

Memleketi Avusturya ve İtalya’nın Tyrol bölgesidir.

Viyana başta olmak üzere oralardan topladık, 34 ‘ünü bir arada İzmir’e getirdik.

Onlar gelince Birinci Kordon’un yerli fayton atlarını diskalifiye ettik.

Akhisar’da ürettiğimiz el yapımı Victoria faytonlarına bağladık 

Sürücülerine teslim ettik.

Ne insanımızı tanıdılar, ne çevreyi.

*

Ünlü Kordon’un iki kilometrelik yolunda kesme taşlar üzerinde bir aşağı, bir yukarı koşturduk.

Yerli-yabancı turisti gezdirsin, kentin sembolü olsun istedik.

*

Güzelim hayvanlar nereden bilsin…

Arkasında/ önünde/ yanında bitmeyen korna, hava atmak isteyen yeni yetmelerin bağırttığı motorları, işletmelerden yükselen karmakarışık müzik sesleri…

Üstü üstlük hiç alışık olmadığı, sürücüsünün bitmeyen kırbacı.

Hani kırbaç dediğin nam olsun diye havada şaklatılır, bizim kırbaç ise her saniye hayvanın boynunda, sırtında.

Sabahın ilk ışığından, akşamın zifiri karanlığına kadar.

Hep aynı program.

Git limana, dön meydana.

Vakit olursa bir kova su, bir torba yemek mesai sonrası.

*

Uysal hayvanlar önce kişnediler.

Sonra huysuzlaştılar.

Sağ sola kaçmaya, dizgini tanımamaya başladılar.

Doğdukları o yeşil ovalardan, bitmeyen kargaşanın göbeğine düşmenin şaşkınlığıyla yine de sabırla davrandılar.

*

İşkenceleri hiç bitmedi.

Nal izi ile lastik izinin…

Fayton dizgini ile oto direksiyonunun…

Şoför ile faytoncunun…

Gürültü ile çığlığın karıştığı Kordon’da sonunda korkulan oldu.

*

Faytonun iki beygiri isyanla kendinden koptu.

Önce sürücüsünü düşürdüler.

Ardından o otomobil, bu taksi önüne ne gelirse çarptılar.

Dizginlerini kopardılar, faytonu parçaladılar.

Bugüne kadar kendilerini anlamayan insanların bakışları arasında demir korkuluklara sıkıştılar, mecbur sakinleştiler.

Çoğu kişi, “ Sahipsiz aygırın yapacağı budur” diye suçladılar.

*

Sakin toprakların Haflingerleri…

Dilleri yok ki anlatsınlar.

İçindeki duyguları döksünler.

İstediklerini söylesinler.

*             

Ve…

“ Biraz huzur, azıcık ilgi, bir tutam sevgi” desinler!

**************************